Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

Gül yüreğine meftun olduğum
Kokunu ver bana, ben geldim işte
Yıllar asır oldu, gayrı yoruldum
Sar kollarını ben geldim işte

Hasret pınarı kurudu artık

Sorgu zamanı değil şimdi
Hele yaşımdan hiç bahsetmeyin
Ne günler doğurdum, ağzında süt bulaşığı
Kanını emdi göğüslerimin

Aranılan yerde hiç olmadım

Gel...
Avuçlarımda ab-ı hayat
Eğil ve gömül
Kan... yudum yudum
Sus / a / ma...

Gece yarısı baskınları çoğaldı
Sıcak düşlerden, soğuk terlerle uyanıyorum
Üzerimde üşüyor yaşananlar
Hasta mıyım?
Bilmiyorum.

'___El açtı kapında yüreğim
Canıma bir katre abı hayat
Yarama bir dirhem ilaç
Sunar mı diye gözlerin? ___'

Gece ulumaları duyulur
Yamacına hasret düşmüş Uludağ’dan.
Henüz boşalmışken şehrin üzerine
Buz tutmuş gövdesinden
Oluk oluk

Aklıma taarruz var
Siper eyle kirpiklerini
Yitirdim düşlerimi üzerinde
Teninden sıyır beni
Bu gidiş
Hayrın habercisi değil

// Ey Aşk! Savur beni yâr’in otağına
Kıyametim olsun, gamzesinden doğan o deli gülüş //

Gece; kaderine terkedilmiş virane
Yılların iniltisi duyuluyor yürüdükçe üzerinde
Ne tutacak mecali kalmış ay ışığının

Yontulmuş nice pişmanlıklar yaşamışız
Farkına varmadan

Satır satır biriktirmişim seni
Küçük notlar düşmüşüm aklımın ücra köşelerine
Bir kez olsun açıp okuyamadığım.

Uzaklarda…

Teninin sıcaklığına maviyi dolayan biri
Boşluğunda, meçhul nefesin
Mırıldanıyor…
Nota nota dökülüyor ismim