Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

dudaklarından başlayıp açılmak varken
ummanına
kıyısında kaldım tüm başlangıçların

canım çekiyor seni
içimde kızıl kıyamet

Al yüreğini
Kaç gel bu gece
Aklını katlayıp, koy bir zarfa

Dilimde pusula
Elimde taze kandil

“ Masalmış aşk, biz uyurken yaşandı
Uyandık…
Masal mahşere kaldı ”

Sen saray burçlarında savururken dumanını
Ben çadırımda közlerim hasretini

Her şey bir şiirle başladı
Alın yazısına, kısa bir mesaj önce
Aşk /ın tınısına dokundu
Sonra dillere düştü fütursuz

Tut sevdiğim ellerimi
Sensizlik girdabına bırakma
Hazan yaprağı gibi savrulur
Parçalanırım yoksa...

Her dönemeçte yırtılır ruhum
Sızarım pervazlarımdan
Simsiyah
Akla beni elfida
Bu son dönemeç

Eylül yağdı saçlarıma çisil çisil
Seninle bereketlendi ömrüm
____Son baharım

Beklemekmiş sevda
Çoğalmak an be an

ben her bahar yeniden filizleniyorum
umut bağlıyorum savruk saçlarına
konuyor gülüşlerim ince teller arasına
düşürsen gözlerini
görsen…
gelsen…

Can sen de
Söz sen de
Sen ben de can
Can(a) can katan

Gece soğuk ve hain
Düşlerin yorgunluğunda ruhum
İki kuzucuk beklemede
Sıcaklığında masumiyetin
Bir yanda Oğulcan