Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

Malumun olsun sevgili!

Pıhtılaşıyor damarlarımda dolaşan adımların
Gün be gün büyüyorum
Gözlerim büyüyor
Dolunaya karışıyor kirpiklerim

Ah sevgili! ...
Tüket beni, tüket ki
Bitsin yalnızlığımın yorgun düşleri
Adım ötesi sen ol
Sonrası sonsuzluk

Avuçlarımdan tozun uçuşmadan ortalığa
Bulutlar ağlasın, dökülsün saçağına
Derme çatma yuvana
Vursun rüzgar kanatlarını
Yıkıl…
Kon yine, can havliyle

“İçimde ölü kuşlar
göç arefesi
mevsimler arası dövüş var”

Düşlerin sarpa sardığı vakitler
Yüzüm de geçmişin kızıl çizgisi

/Kelimeler dilimde ayrık otu/

Sırtımda taşıdığım şu afili kalabalık
Emanettir kimsesizliğime
Bundandır
Boynumun eğrisi

öyle ki;
acıyı kadehe doldurup, tek yudumda içmek
şarap niyetine
ve nimet bilmek verdiği sarhoşluğu

devrim tülay aydın

Kelimelerde intikam alır

Umarsız hayatlar taşırız omuzlarımızda
Hep aynı /yalan/ aşkla..
Güneş gözlerimizin içinde kalana dek

// Kapansın gökyüzünün tüm lambaları
Bana sevdiğimin elası kalsın //

Karanlığında…
Kızıl yeleli kor bir süvari sürülür
Sahranın ortasına

Gidiyorsun, git!
Göğün tüm ışıklarını topla
Ve toprağın çiy düşmüş tazelerini de
Çırılçıplak bir ölüm ver bana
Sonra git, gidebildiğince…

Yolculuk var benden yana
Gönül diyarına…

Vakit dolduğunda
Siren sesi duyulur yüreğimin sen nolu peronunda
Dur! Diyemem…