Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

saçlarımı ellerinle okşarken eskittim
avuçlarımda beyaz gül yaprakları
seni yazarken yaşıyormuşum meğer
sözüm, özüne karıştı
dilim damağım çorak
şişeler devirdim uyku arası

Aşkın pazarı kurulmuş orta yere
Her tacir sunum telaşında…
Tezgahlarda göz alıcı bir ihtişam
Etek ucuyla cilalanmış, rengarenk aşk
Esnafta yalan, riya

Takvim yaprakları birer birer dökülürken
Ben o ilk günde kaldım
Ömür koşar adım sona giderken
Ben sende ummana daldım

-
Yine karıştım baştan sona…
Bir ayar çek usta…
Hoyrattır sevdam,
Asi yanım, inat damarım
Köpek gibi kıvranır, sürdürmem yüzüm yere…

Bab-ı Yâr -3-

Ah!
Sarpa sardı kelimeler
Dile yakışmayan lal, gönlüme izan düştü
Beklenen an.. sürüklendi saatlere

söyleyebilseydim
sesimden kuşlar havalanır
uzak diyarlar aşıp, yurdunun çatısına konarlardı
bin sitem yükü, kanatlarında
seni öyle çok anlattım ki
ben kadar tanırlardı

Zaman yok dedi kadın
Hayatı harcamaya
Volta atıp avare, duman savurmaya

/Zaman/ sensin dedi adam
Tesbih tesbih saymak seni

'Vedadır beklenen...
Sancılı zamanlarımın, uykusuzluğumun sebebi'

Kocaman bir alemde
En karanlık odayı seçiyorum kendime
Silecekmiş gibi güneşin ve ayın ışığını yüreğimden

dilimin kopçası koptu
sen sus yerime
birikmiş zehirim yedi cihana yeter
salınsın el alem
zararım yok kimseye
kolla kendini, sen müstesna!

Gün emanetini aldı avuçlarımdan ve gitti
Umarsız, şımarık bir edayla
Uykuya yattı, teker teker çocuksu kahkahalar
Hüzün, öfkeyle sarıldı boğazıma
Sorgular…hesaplar
Neden hep yorgun, gamlı bu akşamlar?