Devrim Tülay Şiirleri - Şair Devrim Tülay

Cüssemiz bodur, gönlümüz ateş topuydu
Sokağın ardında gri akşamlar saklı
Lambaları kırıp teker teker
Avazımızı yarıştırırken delice
Bekçi düdüğünde istek şarkılar çalardı

Çamlıca yazlarından hoş bir akşam üstü daha. Taze kır çiçeklerinin genzi okşayan kokusuna eşlik eden muhabbet cancana. Üstüne niyetle, Üsküdar’da çay molası.
-Üsküdar’a selam söyle, orta açık bir de çay iç yerime
Deniz yine aynı, İstanbul tüm haşmetiyle gözler önünde, gün vedaya hazırlanırken…
-Çaycı! İki çay, biri orta açık olsun
-Çaycı! İki çay daha biri yine orta açık
-Çaycı! Aynısından yine

"İman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de (gerçek anlamda) iman etmiş olamazsınız.”
Müslim, Îmân, 93; Tirmizî, Sıfâtu’l-Kıyâme, 56

İle başlayalım söze…

Birbirimize bakalım ilkin, kimi ne kadar sevebildiğimize. Sonra kendimize, kendimizi ne kadar sevebildiğimize ve sonra kimin için sevip, kimin için gözettiğimize.

uyku sevimli hale geldikçe
asabiyet büyüyor
bir hal var bunda

tahtaravallinin diğer ucuna kuş konuyor
tarafımı göğe çeken ne

yüzsüz akşam
birazdan gelir, oturur baş köşeye
hep aynı kasvet
kapkara mintan
siyaha meylimiz var da asaletinden
mevzu başka

Bir ölünün yüzüne abandım
Yeni bir yüz çizmek bu olsa gerek
Ölüyü yüzünden yolup ayırmak
Medet umarak

Dünyalılar yedi koldan seğirmekte

Çelimsiz yastığın kavgasında
Öylesi azimkâr
Sanırsın uyku cennete kestirme yol
Göz kapaklarında ki ağırlık iniverecek
Birkaç durak sonra

Bir kadın
Saçlarında cilve, rüzgar deli
Bir kadın
Köprü ortasında, köprü mavi
Herkes rüyasına gömülü
Sessiz.

Gün gelir
Soluğunun ortasından geçen yola
Bir cenaze ekersin
Üstüne yediveren
Akşam sefası
Az da fesleğen

alelacele kat edilen yolun yolcusu olma telaşı …güne, kozasını parçalayan kelebeğin, ölüme kanat çırpma heyecanıyla başlamak

bir labirentin içinde var oluşun hazzını yaşamak sünepe duruşla…gelen geçene aldırmadan…boşvermişlik içinde tüketmek ömrü, vebali hiçe sayarak…

günahın balçığında çocuk sevinciyle kirlenmek ne de hoş…