Destan Özden Şiirleri - Şair Destan Özden

Artık günlerde kısalıyor
Usul usul eylül yağıyor üstüme
Şimdi gamlı bir pepug kuşu yüreğim
Her şey tükenip gidiyor
Bir sen;
Yalnızca sen;

Kış toparlandı, gitmek üzere
Dışı beyaz gelinlik
İçi karalar bağlamış gelin gibi
Bir yanı kar kış
Gelin yastığında, nemli bir damla gözyaşı.

Hangi şiirle küfretmeli,
Çocuklara uzanan kirli beyinlere.
Kirletilen, öldürülen, çocuklar için,
Kaç vicdan vurmalı.
Daha kaç papatya;
Çiçekli fistanların eteğinde solmalı,

Sırtımı dayadığım, duvarlar.
Her seferinde, üstüme yıkıldı.
Sırtım boşlukta artık.
Yüzümü döndüm.
Yıkılsa'da güven duvarları
Sırtım boşlukta, der geçerim..

Bir otobüs yolculuğunda
Cam kenarı
Bir gurbet yaşıyorum
İçimde bir başka yolculuk
Bir başka coğrafya
Bir başka hasret taşıyorum

Çay sohbetimizin ortağıydı
Konuklar masallardan çıkıp gelen
Türküler ve şiirlerdi.
Birde annemin çiçekli çay bardaklarındaki....

Biliyorsun benim coğrafi
Ve kaderi acılarım var
Birde seni kimliğime ekledim
Çık gel
Ben hava şartına göre renk değiştiren
Gözlerini özledim..

Eylül işte
İçimde çırılçıplak bir hüzün
Ve içimi çizip düşen sarı yapraklar
İçimi dökeyim desem
İlk sen düşersin üryan, öylece ulu orta yerde
Bundandı çaresizliğim

Ruhları deli kadınları seveceksin
Gülüşünden öpeceksin
Tenine keşfedilmemiş
Mavi bir coğrafya çizeceksin
Sesine nefesine sarılacaksın
Dokunuşunda deva,

Dili tenha bir coğrafyada
Esmer bir akşam üstü
Alnı öpülmemiş
Bir gelin duvağında
Mavi hasrete gidesim var..