Destan Özden Şiirleri - Şair Destan Özden

Gözlerini mektupla,
O çok sevdiğim pulları da yapıştır gönder.
Okur okur gözlerinden öperim..

Bülbül güle aşık değildi
Gül bülbüle aşıktı
Bülbülün suskun gidişi,
Dut muydu sebebi
Gül solmaya kaldı
Kendi bahçesinde

Sen kadim bir coğrafyasın
Bütün papatyalarım
Papatyalı sözlerim sanadır
Hasretle gözlerinden öptüğüm
Gülüşün insanlığa armağandır.

Gözlerinin şiirini
Saçlarının rüzgârını
Gülüşünün türküsünü
Kim duyabilir benden başka...

Şehirler arası, hasretlik taşırdı kamyonlar
Şairi olmayan, bir şiirde okudum seni
Eski bir türküde, hep yüzünü okşadım
Telgrafın tellerinde öptüm sesini
Yüreğimi kokulu, pullu mektuplarda bıraktım
Hatırlıyor musun sevgilim

Hayat dediğin hep keşkelerin
Kenarında birikiyor.

Yürürken yerdeki karıncayı incitmemek için adımlarını....

Hep bu gecelerde bıraktım
Sol yanımı
Böyle gecelerde alıştım sensizliği
Tamda bu saatlerde
Böyle gecelerde öğrendim
Çayın şiir olduğu sıvı halini

Hoşgeldin mavi coğrafyam
Hoşgeldin narin papatyam
Söyle bana
Sende bir gün
Uçup gidecek misin
Bu coğrafyadan..

Sevgisizlik,
İçine atsan, kabuk tutmaz yara.
Susarsan, yaşayan bir ölüsün.
Dışa vursan, dengesiz psikopat.
Ağlarsan, içindeki yetim çocuk ölür.
Sevgisizlik,