Üç insan bir şiir
Hayat
Bir tiyatro
Sahnesinde sen
Ne sensin “perde” diyen
Ölümün provası: Ruhu esir eden uyku,
Şaşılır ki yine de en vazgeçilmez tutku(!)
Boynumda bir tasma, ayağımda bir koca pranga şu zaman;
Bu amansız sürükleniş bitecek kim bilir nerede, ne zaman?
Zindan karanlık,
Zindan soğuk,
Beşere dayanılmaz çile
Yusuf’a sabrı, kadere rızayı, tevekkülü öğreten
Bir medrese-i Yusufiye
Nemli, taş duvarların arasından Hakka uzanan kutsi yol
N ice zamandır bilirim hüzün doludur elmas yüreğin
E linden zorla alınmış yavruların zulümdesin
Z alimin zulmü varsa unutma mazlumun da Allahı var
A hirete kalmaz hesap, Allah’tır sana yar
H akkın emri için eğmedin zalime boyun
A yırdılar sizi mahzundur, sınıfın, okulun
Aşk bir Zümrüd-ü Anka; adı var,kendi yok;
Ona yetişebilen pek az,yetişemeyen pek çok
Tertemiz sevdi onu
Kirlenmeden kirletmeden
Diline bile almazdı adını
Düşmesin diye dillere
Gün geldi bu gönül yanngınında
Onu da yaktı kül etti
Ben kadın
Havvanın kızı
İlk günahın sorumlusu tutulan
Ruhu var mı diye tartışılan
Hindistanda yakılan
Mışırda Romada köle diye satılan
Nasıl bir lanetse payıma düşen
Maziden atiye sürüp gelen
.......
Sevdiğim yaklaşamaz sevenim tutsak
Dokunmam suç bakmam haram
Vatanımın üstünde hüzün yüklü bulutlar
Yurdumun dört bucağında analar ağlar
Kuşatılmış mukaddes vatan her yandan
Ne kuvvetler denk ,ne de cephane
Bunun için bir mucizedir Dumlupınar
Bunun için efsane
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!