Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Kalbur saman içinde
Ülkenin birinde
Yedi tepeli, cennet kadar güzel
Bir yer varmış.
Med Cezir
Gelmeler
Ve gitmeler içinde kıvranır da durur ruhum
İnmeler esfel i safiline
Ve çıkmalar melekut alemine
Bilemezsin kimin kalbinde ne var
Allah mıdır ağyar mıdır ona yar
Kim mümin,kim münafık onu Rahman bilir
Kurulur mahşer yeri, tüm düğümler çözülür
Suizan eyleme, sakın alma ahı, büyük gaftır
İlahi,
Gönül gözümüz kapandı günahın kirinden
Kalp ayinemiz paslandı masivanın sisinden
Boş kelam, yanlış söz sel oldu dilimizden
Pişmanlıktan başka iş gelmez oldu elimizden
Azıcık aşım
Kaygısız başım
Benimleyse
Yürek yüreğeyse
Eşim, dostum, kavmim,kardaşım
Tavşan kanı bir bardak çayım
Çöller sıcak mı sıcak,
Gece karanlıktı.
Beşer acımasız,
Kainat, anlamsızdı.
Koca koca putlar kaplamıştı
Yurdunu ey yüce nebi!
Yine bir sonbahar günü… Sararmış yapraklar yerde havada bir hüzün. Takvimler Kasım’ın 10unda donmuş kalmış sanki. Gökyüzünde bulutlar, yerde sararmış yapraklar…
Yıl 1938. Kasım’ın 10’u. Tüm Türkiye yasta nutuklar tutulmuş. Kadını çocuğu, yaşlısı, genci yüzlerce hüzün gönüller kırık. Türkiye’nin üzerinde bir efkar gam yüklü bulutlar gibi yağmakta vatan toprağına.
Ulu Önder Atatürk. İstiklal savaşı kahramanı, Çanakkale ve Trablus yiğidi, Türk’ün ateşle imtihanında en öndeki insan o gün kendi sözüyle ‘ Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır. Ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.’ Sözünü hatırlarcasına arkasında yetim bir millet bırakarak gitti.
Neydi Zübeyde’den doğma Ali Rıza’dan olma Selanikli sarı saçlı, mavi gözlü Mustafa’yı bunca önemli kılan. Mustafa iken Kemalleştiren?
Canımın parçası, paşam, tatlı Furkan’ım
Sen olmasaydın eğer bomboştu sol yanım
İsa nefesi gibi diriltir ruhumu her dem adın
Ebedlere dek sevgiyle anılsın yâdın
Ömrünce mutlu ol eksilmesin yüzünden hiç gülücük
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!