Deniz Gece Mavisi Şiirleri - Şair Deniz ...

Beni bırak, duvarları tedavi et, doktor!
Ben deli değilim.
Her gün bir sürü ilaç veriyorsunuz bana,
Neymiş, beynimden silecekmişsiniz adını...
Neymiş, onu unutturacakmışsınız bana...
Neymiş, acı çekmeyecekmişim...

Kırık dökük kelimelerle, eksik cümlelerle,
Anlatamam içimdeki senleri
Susarım
Küserim
Kırılırım
Ama gözlerimde saklıdır sana olan hislerim

Ne güzel söylemişler: Nokta koyman gereken yerde noktayı sen koymazsan biri gelir koyar, bir virgül alır götürür hayallerini, yarınlarını ve umutlarını. Hiç susmadan konuştuğum günü anladım. Dilimin, dudağımı dişlerime vura vura kanatmasını hala unutamıyorum. O an dilimi kesip atmak istedim. Bazı sözlerin gözleri değil, yüreği kanattığını öğrendim.

Vicdan muhakemesinde sarıya boyanan hep ellerim oldu. İhanetin keskin virajlı yollarında hep patinaj yaptı vicdanım. Çok deşmek istedim solumda kalp diye atan o işe yaramaz et parçasını, ama yapamadım. Ölüm değil de korktuğum, seni başka birine kendi ellerimle vermek. Saçının yüzüne değişini bile kıskanan ben, nasıl verebilirdim ki seni ellere? Daha bir sarıldım hayata, daha sıkı bağlandım toprağa. Kök atan bir ağaç gibi kök saldım yüreğinin en kuytu köşelerine.

Sonra soru işaretleri ile tanıştım. Onlar da başımı, beynimi dondurup gitti. Ve ünlemler tuttu ellerimden. "O bunu yapmaz" dediğim kim varsa, onu hatta daha da fazlasını yaptı bana; ise ünlemi koyup şaşırmak kaldı. Bugünlerde üç noktalarla tanıştım: Birbiri ardına bağlanmış noktalar. Anlamlarını öğrendiğimde adeta vuruldum yüreğimden. Sonsuzluk, sonuna canla başla koşan ben. Adının yanına mı yoksa sonuna mı koyamadığım üç noktayla baş başa kaldım.

Dilsiz bir dudağın,
Lebsiz bir cümlesiyim.
İçimde belli belirsiz bir sen var;
Engel olamıyorum.
Sanki bir rüzgâr alıp hep senin camına vuruyor beni.
Rüzgârlar mı, yoksa

Belki de yeni bir başlangıç yapmalıyım...
Yürüdüğüm yolları tersinden yürüsem,
Ayak izlerimi silsem birer birer;
Arkamda bıraksam, dönüp bakmasam,
Hatırlamasam gördüğüm hiçbir rüyayı.

A:
"Dur, nereye? Henüz son sözümü söylemedim."

K:
"Tamam, söyle! Dinliyorum, söyle ve git. Hadi, söyle!"

Hacılıkla hocalığı karıştıranlar,
Her şiirde kusur arayanlar,
Hece sayılarını tek tek sayanlar,
Bir de “Senin iyiliğin için.” deyip kasım kasım kasılanlar...
Edep fukaraları,
Edebiyat fakirleri,

İkimizde bir kafesin içindeyiz
Seninki camdan
Benimki altından
Sen biraz kanat çırpsan
Kırılır o cam kafes ve sen özgür kalırsın
Ama ben hep mahkumum

Oyle bir gülüşü var ki güneşi kıskandırır,
Gözlerinde umut cicekleri actirir
Her güldüğünde baharı tattirir
Canimsin sen benim gülüşün kelebekleri kıskandırır

Kollarına sığınan, sevgiyle sarılır

Kimi gelişiyle,
Kimi gidişiyle,
Kimisi de gülüşüyle huzur verirmiş.

Benim gülüşüm mü?
Huzur veriyor mu bilmem…