Deniz Ercivan Şiirleri - Şair Deniz Ercivan

bu tuvâle gözlerinden önce sevgili
aşkı anlamanın ve onun resmi çizilmeli
sevinç, sonsuz teslimiyetle varmalı
ağzın kıyılarına
şaseye hürriyet türküleri
o ince kıyım yürek sızılarımız,

Beni bu kentin tütsüsü zehirledi
Boğuldu gözlerim
Ellerinde bulut tortusundan
O umarsız suskunluğu şimdi tenhaların
Direndikçe direncin kırıldığı nokta

/Bağrın tamburi gül kurusu ağlamasın artık/

Tut çengelini çöz!
Dilini o acıtan ezgilerden
Sırtından soyun külfeti!
Yıkma kendini ve yıkılma

Hangi su yıkar avuçlarımızdan kederlerin izini
sabahın gözlerine çöreklenmiş bu kara hüznü
hangi devrim

bu kekeme kasımlardan önce
çiçek sağnağı yağardı mevsim

ay ki
gözlerinin yüzüme ilk düştüğü vakit
gizemli bir senfoni gibi aktığında bakışın
elimde üşümüş o akasya dalını ısıtan ağustostu

ay ki tüm katran kara isleri sildi

bir şarkıda yıkılmadan ağlamayı
en iyi evimizin duvarları bilir
upuzun bekleyişleri sokak fenerleri...

yüzüm en çok acıları

yarın herşey değişebilir...

kirpiklerinin ucunda asılı bu kara hüzün
mavi bir kavgaya eğrilir
boz bulanık akşamlardan çıkar gelir acılar artığı başın
ipek hışırtılı bir sabah yaftası yüreğin patiskasında

duru bir yelkenli suda gölgesi
katalonya mavisi bir denize sallıyordu
La Ramla caddesi
incecik rüzgarında gülüş hışırtıları
kumsal gözlerini sedef sedef umuda büyüten
bakir kız demlerken hiç sualsiz

desem ki benim de kentlerim vardı
istiridyeden çatlamış inciler gibi
ışıklar taşırdı gerdanı
sokaklarında hep yaz aşüfte kadın
narin lale bahçesi ellerini salınırdı

Ah! yar tam da orta yerinde yüzümün
soyundum da derin çizgilerinden hüzünleri
toparlayıp asi baharların kıyısından
güz yemiş gülleri
diken ellerimi...
dudağımın kıyısında çelişkisiz kahkaha