Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Bu dönem tam da sıradan insanların
Boş beleş adamların moda olduğu zaman
Devir hazırcı yaşayan tembel kuşakların
Duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin

Öfke zalimdir dur durak bilmez
Haykırarak söyleyince sözünü
Çareler çare olmaktan çıkar
Sakinlik bilgiden hiç ayırmaz gözünü

İnsani önceleyen toplumcu düşünceler
Yaşamda müthiş farklılık yaratan dev seçimlerdir
Samimiyet ve şeffaflık dostluğu mühürleyendir
Kurnazlık zaman haini sevgiye düşmandır

Küçükken söz dinlersek iyi adam oluruz
Birşeylere sahip olursak önemseniriz
Umuduyla biran evvel büyümek istedik
Güz gülleri gibi kısa sürdü çocukluğumuz
Bizde büyüdük kocaman iyi adamlar olduk
Ama hiçbirşeyin sahibi olamadık

Bir devirde ruhen kötüler vardı
Onlar özgür ve güçlü kadınları sevmezdi
Hayata bağlı şarkı söyleyen dans eden
Mutlu kadınları hiç istemezdi
Aslında onlar kadınları sevmezdi
Kafasızlar birçok kadını topladılar

Sen yürekten çağır yeter ki
Çöllere bile senin için gelirim.
Belki bir misafir gibi gelmem
Toplarım köçümü bir ömürlük gelirim.
Sana gelmek ne kadar zor olabilir ki
Sen iste kapını çalmadan gireyim

Dahil etme beni memnu bakışlarına
Sen bakınca her zaman yüreğim bir hoş
Bir ışık kayıyor göklerin zirvelerinden
Şavkı vuruyor anaç duygular üstüne

Karanlık aydınlığın karşıtı olamaz
Çünkü aydınlık bir açıklık halidir
Önce akılda tanyeri ağarır
Sonra zihinleri aydınlatır

Olur mu? Rüya gibi bir gecede çekip gitmek
Benimde sevdiklerim özlediklerim gelecek
Çoğunlukla tatlı bir rüzgar esintisi gibiydi yaşamak
Ne vardı sanki önümden sessizce geçip gidecek
Nasıl geldin geçtin ey hayat
Bir yel gibiydin hiç farkedemedim

Geçen bunca güzel günlerin ardından
Gök gürledi yer yarıldı ecel geldi cana düştü

Kalan kadar giden de ağlarmış
Her gecenin ufkuna bir yara düştü