Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Özlemeyi baştan göze aldık bir kere
Mecruh bir yürekle çıktık yola
Önümüze ne çıkacak
Peşinen hiç bilmiyoruz

İstediğim yerde değilim
Duygusu insanı kahreder
Bu aleme farklı yerden bakıştır
Nerde olmak istediğiden önce
Bulunduğun yerde kendini dinle
Kontrol edemediğin şeylerden

Doğu ekspresi

Bir soğuk kış akşamında karlar altında
Trenlerin düdükleri acı acı çalıyordu
İstasyonda bir telaştır başladı
Gelenler gidenler el sallayanlar ağlayanlar

Aç gönül pencereni
Gül goncasına yaz yağmurları damlasın
Toprağın yağmura hasreti sonlansın
Bir daha bak bana güneşler açsın
Güller fışkırsın toprağın bağrından
Mor menekşe çatlasın hasetinden

Bu farkındalığın bir sahibi olmalıdır
Boşa maviliklere yazmadık biz sevdamızı
Yaralı gönül kıskanç kalabalıkların
Müstehzi bakışlarından kurtulmalıdır

İnsan Huzur vermeli
Gökyüzü kadar açık ve mavi
Gözeden içilen su kadar berrak
Göklerdeki özgür kuş gibi coşkulu
Yaşarken şeffaf ve temiz olmalı
Yüreklerde de mavi bayrak

Karanlık aydınlıktan kaçar
Yalan ise doğrudan
Güneş gücüyle etrafına ışığı saçar
Ama yinede yıldızlar içinde yalnızdır
Söylenen doğru bir söz ise

Ne ben sana doyabildim
Ne sen bana.
Kavuşamadan gidersem bu ellerden
Bir sözüm olacak sana

Bu bir imtihandır bir gün her şey bitecek
Bari varlıklarını bölüşeceğin biri olsun
Birde biri çıkacak bir yudum duygu getirecek
Zaman tanrının öz varlığıdır
Tanrı varlığının arkasından koşanları sever

Duygu dünyama sükut çöktü
İnan bana müşkülüm derindir
Akibeti lal olmaktır kırgın yüreğimin
Bana mutlu bir yetişkin gösteremezsin