Uzakları yakın edemem sen ağlarsan eğer
Dağlarımın zirvelerine karlar düşer
Başım dumanlanır efkarlanırım
Kışları bahar edemem cesaretimi kırarsan eğer
Umutlarıma bir garip ahu zar düşer
Ülkemde bu yılda rüzgarlar sert esti
Dağı taşı acımadan deldi geçti
Bir çok şeyi de ezdi geçti
Bu anlayışa fazla tutunamadık
Bizide bir güzel silkeledi gitti
Korunamadık önemli hasarlar aldık
Eksiğin gediğin çok önemi yok.
Bu gün yok yarın alırsın yerine koyarsın.
Ama kaybetmişlik öylemi?
Kaybedilen değerleri yerine koymak kolay mı ?
Elindeki kalemle ne yapabilirsin?
Yüreğini kiraya vermediysen
En azından bir şiir yazabilirsin
Duygulu bir şiiri kalemle mi yazarsın
Ben nedense varamadım
Bu güzel sevdanın tadına
Yüreğimde ısıtsamda ulaşamadım
O özel duyguların demine
Çok özendim her şeyine
Direndim derdine kasavetine
İçimdeki son duygu da bitti
Ben şimdi hırsımdan ağlıyorum
Sevdim ama sevmeyi bilemeden
Çok inandım şefkati esirgemeden
Yine bir sevda ölümü tutsak içimde
Aman onun da suçu kalmasın üstümde
Onu ben öldürmedim
Bir genç sevda ölümü hiç görmedim
Biliyorum kardeşim sende yoruldun
Yine de bir başımıza dayanacağız
Bizim başka dostumuz mu var
Hoyratlıkla tek başına boğuşacağız
İnsan söylediği söze yakışmalıdır
Yaşanmadan çözülmeyecek sırlar vardır
Kamil olmak için ihlas ile inanmak gerekir
Sevgiyle değişirmiş maşukun bahtı
Garip bir hüzün gördüm gözlerinde
Vakit o vakittir alınacak son bir nefes kaldı
Bu dünya baki değil kimseye kalmaz
Kalan yanlızca bir silik fotograftır
Gidiyorum artık yazık ki arkamda
Kar altında sessizce ağlayan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!