Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Rahmet denir yağmura, bu rahmetmi azap mı?
Zarar yuttu karları, bir Kahhari gadap mı?
Benzer tıpkı tufana, her tarafta vaveyla,
Heba olur mal, mülk, can, Haktan kula hesap mı?

Bazıları, “doğa” der. Dönmez dili Allah’a!

Şahinlere saldırır,
Kara kara kargalar.
Kuzgun, çaylak, akbaba,
Kargaları arkalar.

Müdafaada şahinler,

Taktı zındık türban’a
Emr-i Hak’la savaşır(!)
Bilmiyorsan sorsana!
O, örtüyü kim taşır?

Hani hürdü bu millet?

Sanma kalır yanına, kar olarak mezalim;
Allah sevmez zulüm’ü, cezasını tez verir!
Sen bu işten muaf mı, kalacaksın be zalim?
Her yaptığın haksızlık, şu infaza hız verir!

Ey şükür’ü unutup, şirke düşen insanlar!
Ancak şükr-ü kesirde, insanlığa var yarar.
Şirk; helake sebeptir, kullar için biline!
Felah bulmak isteyen, olmaz onda ber karar!

Teşekkürü bilmeyen, nasıl olur medeni?

Mümin hikmet avcısı, nerde bulsa talibi!
Görse bile şeytan’da, bu kaide değişmez.
Bu beyanat mantığa baid gibi şaz gibi,
Bunu diyen resulse yoz mantıkla değişmez.

Gerçek mantık her işte maslahatı aramak,

Şehvet tebdil kıyafet;
Ahmakları kandırır!
Verir her gün ziyafet
Kalbi, ruhu yandırır.

Gözden başlar iğfale!

Hak mabuda yaparlar, secdeleri adamlar
Etmez buna tenezzül(!) mösyölerle, madamlar.
Komplekslere kaptırır(!) mukallitler kendini,
Tek Allah’ı bırakıp, gayr’a tapar nadanlar!

Kimi tapar kadına(!) rükû eder zenneye(!)

Gına geldi yazmaktan;
Hiç tınmıyor şu millet
Köze döndüm kızmaktan
Olmuş millet bir illet!

Duyun beni ey millet!

Madem yolcu ins arzda,
Yolcu yolunda gerek!
Gider herkes bir tarzda,
Yolcu yolunda gerek!

Tüm mevcudat ölmede,