Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Ebed yollarında bir nadan,
Üç şey almış, azık diye heybeye.
Veballeri zavallıya pis şeytan,
Azık diye taşıttırır haybeye!

Hakka, batıl diyenlerin gafı bu,

Rabbimizi tanıtan muarrifler pek çoktur,
En meşhuru üç tane; Âlem, Kitap ve Resul.
Bunlara danışmadan, kim derse ki; ”O yoktur”
Başına gelen şeyden, kesinkes kendi mesul!

Konuşan delil olan, son nebiyi bir dinle!

Örnek(!) yeni aşklara; sarmaşığın sevdası(!)
Şimdi gayet popüler(!) sırnaşın sevgisi(!)
Sarmaşıkça(!) severse; çok tutarlar(!) o, nası(!)
Yönlendirir o, yöne; çok aşığı kör hissi.

Aşk, ışk demek lügatte; sarılmaktır meali!

Sordum birkaç kişiye; ne yaşamın manası?
Dörtte üçü dedi ki; “abi ekmek kavgası.”
Dörtte birde, “kem, kümler”, tereddütlü cevaplar,
Bir ikisi dediler; “başta yârin sevdası! ”

Baktım kahir halkların, öne çıkar hevası!

Kabre kadar giden yar, yar olur mu be kardeş?
Sonsuza dek gönle bar, kar olur mu be kardeş?

Üç, beş günlük hayatta, huri olsa ne fayda,
Vermez kalbe mutluluk, değil ise hoş huyda!

Hikmetlere pek lakayt, çağdaş(!) insan ne yazık!
Onun için kahiri; değil mahir ve hazık.

Hikmet dermek uğruna, sarf etmiyor bir efor!
İnanmazsan birine, bir manalı kelam sor!

Utanmayı ne bilsin yoksa kulun imanı?
Zira:” Hayâ imandan” diyor, Hakkın resulü!
Kalpte mürşit değilse, yaratanın fermanı,
Bilmez nadan elbette, en edepli usulü!

Gerçek ilah bir tektir, ferman onun kur’an’ı!

Sanmasın kimse kendin, mülke malik ve sahip!
Allah(cc) tır mülke malik, odur gerçek musahip.

Mallar, mülkler emanet, insan memur ve çoban,
Mal sevgisi kalplerde, şifa bulmaz bir çıban!

Girdi kalbe bir şaki, dedi; ”Adım, aşk-ı yar! ”
Hoşlanmadı ruh ondan, dedi; ” bunun meşki nar”
Gelir, gelmez ateşi, yaktı, yıktı, kül etti!
Şu korsanın yerine, girse gönle keşki yar.

Sabredenler ulaşır, bil mutlaka zafere!

Gönderilmiş şu arza,
İnsan denen şu meçhul!
Vazifesi her tarzda;
Yaratana olmak kul.

Etse hakka intisap,