Cevdet Dino Şiirleri - Şair Cevdet Dino

Kıyılarında hapsolmuş bir çiy tanesiyim
Başaklarından süzülüp dökülsem avuçlarına
Deniz kokulu saçların karışsa rüzgârlarıma…

Birkaç soluk ötemde,
Ilık bir kuşakta dem vuruyor iklimin…

Bilinmez bir gece vakti ürpererek
Kasıklarına değin terlemek
Sabahın akıp gelmesi
Kuşların kafessiz ötüşleri
İşte, huzurun yalnızlık kokan sesi
Gün başlarken

Doğan güneşle ıslanır avlular bir bir
Zamanın ne avlusunda ne teninde
bir damla bile tutmaz nem
gölgeler arşınlar denizi
kulaç kulaç dökülür mavi
serinlik dolanır alnımızda

Raks-ı dem zemheri çerağında eyledi maşuk-u talan
Ey dil, küffar-ı rakkasedir goncada vird-i zeban

Muallaka meyleder gecede, nim-i derunda kalan
Nisyan-ı pervanenin kıpırtıları bezm-i elestte üryan

-Kır kalemi, elinde dağılsın kinin –

Mürekkep oluk oluk aksın
Kan tutsun heceler
Ölüm fermanı okunsun
Boynumda yağlı ilmek

Tarihimiz düşer yüreğimizden
Lal yangınlar arasına
Erir coşkumuz
Zeytin yeşili dikenli çalılar içinden
Yabani süsenlere el uzatır
Diner sesimiz mor falezlerde

Yıllar saklar insanın acısını derlerdi
Oysaki yıllar unutturur sanmıştım
…

Nice zaman saklı kaldı sevdam
Şarap misali mahzeninde

bir kelime dahi düşse dilinden
yasaklanmış ülkemin topraklarına
ürkek gölgeler çevrelese endamını
yasak ülkenin yasak beni
çıkarır o çemberin içinden
gizlice seni...

Demiştin oysaki kendine;
Gerçekleşmeyen bir hayalin düşünü kurmak,
Aldatmaktır kendini ahlak denizinde.
Pervasızlık bulaşmış leş kokan ciğerine,
Ciğerinde bir de ertelenmiş bir siroz patlayacak.
Ağlatsan da timsah bakışlarının dış yüzünü,

Kasvetli bir yalnızlıktır bu benimkisi,
Biliyorum tanımlayamıyorsun sen de yalnızlığı…
Yalnızlık sessizlik gibidir bazen
Bazen sensizlik gibi çöker içime…
Düşlerinde yalnız olmaksa en kötüsüdür gülüm!
Düşlerde yalnızlık;