Cevdet Dino Şiirleri - Şair Cevdet Dino

Savur;
Bakışlarını,
Gülüşlerini,
İsteyiş ve arzularını…
Kendini
- kendine engel olma-

Masmavi bir deniz gördüm rüyamda,
Çılgın bir orkestra dizili her damlasında,
Martılar,
Martılar kanat çırparken denizin ahengine,
Dalgalar susardı, kendinde var olan o senfoniye,
Ve bir düş sandalı;

Bir yolculukla başlar herkesin ahd-i ömrü
Sonrası esecek saba rüzgarının terennümlerinde gizli
Sanrılar tüm canları esir alır deminde zamanın
Bir yol bin yolcu taşır aynı vagonun içinde
Raylar bazen çakışadurur
Bazen aynı yola çıkmak ne mümkündür

Efsanesi dağlara kert olmuş
Bir halkın esaretidir özlem.
Irmak ırmak dolanan
Bir boz martının her su tanesinde
Aldığı tat;
Servinin yapraklarına dokunan

Hangi mevsim, kaç bahar,
Kaç gonca çiçeği, kaç kanadı kırık kelebek,
Yaralı, yerde üşüyen kaç tohum, kaç zerre?
Ne zaman hayat bulacak?
Ne zaman o zaman ki,
Gölgelik…

'Satırlarıma başlamadan önce...'
Diye başlardı çocukça mektuplaşmamız
Sonra ağlaşırdık her satırında
Sen hep garip yüzler eklerdin mektubuna
Bense hüzün maskeleri takardım
Son mektubun döküldüğünde ellerime

Küstüm körpecim
Küstüm sana
Sevdiğim bütün menbaları sildiğin için cesedimden…
Satılmış hissettirdin küçük kedimi
Yaldızlı mermerlerle kapadın mezarımı sanki
Küfrettin arkamdan ben gidince…

Çam kozalakları
sereserpe gövdesinde ağacın
Islak ve nemli bedenlerine hücum ediyor güneş
ışık süvarileri kuşanmış kılıçlarını
kurutur sırtlarından süzülen teri
çıtır çıtır her nefeslenişleri kozalakların

Kısacık ömrün hengamesine döküldü heceler
Bir söz, yıllarımıza denk düştü
Bir söz öbeği, tamamı hayatımızın:
" Sensiz asrın hüzünlü bir terennümü, ömrüm."
Bir hece,
Sen.

-Karşı duvarın penceresinde hala duruyor yıllanmış anılar
Birkaç şiir dizesi, gecenin karanlığına inat bir mum ışığı... -

Aynı mevsim bekleyişin soğuk hüznünü ekiyor yüreğimize
Yine bir yılın başındayız ilk valsin üzerinden geçiyor zaman