Cem Karadeniz Şiirleri - Şair Cem Karadeniz

Yağmur yağmasın isterdim bu sabah
Islanmasın diye gözümdeki yılgın yaşlar
Bitmesin diye kararmış da olsa umutlarım
Aydınlansın diye gökyüzü
Gülerek bakabilmek için sonsuza...
Dedim ya sonu gelmeyen bir özlem bulutu

Sen gül kadar narin
Tanrılar kadar erişilmez
Alabildiğince candan
Görebildiğimce güzelsin.
Ya göremediklerim...

Şimdi
Başımı çevirip de baktığımda geçmişe
Herşey hayal gibi
Herşey bomboş
Herşey, herkes mahzun.
Bir sen gülümsüyor

YAŞAMAK KARMAŞASI…
.
Ellerin ne güzeller, kanat kanat beyazlık,
Dokundum uçlarına, uçtu gitti yalnızlık.
.
Doğmamış bir sabahı, bekliyordum ansızın,

Karanlıkta yürüyordum
Ellerinde hayat buldum
Damla damla eriyordum
Sıcağında güne durdum.

Efil efil meltem gibi

Nedendir kimse bilmez, gözler yalan söylemez
Umut özlemi örtmez, yalnızlıktan yoruldum.
.
Hayat zorlu bir yoldu, olmaz dediğim oldu,
Dert, tasa beni buldu, yamacında duruldum.
.

Kelebek kanatlarında
gizli bir hasret sancısı
Gecede düşüncemi ışıtan,
Çünkü
Dudaklarımda yangısı
öpüşlerinin hâlâ,

Vallahi değmedi yüreğime
Alnımın terinde ışıdı sesin
Leylak kokuşlu saçların
Esti gecede düşünceme
Nehir tadında sevda yokuşu
Tutunmuş bir yıldız geceye

Öyle özlemiştim ki sesini
Bir çift kahverengi kanatla uçtum,
Aydınlığın ötesini karalık sanırdım
Yastığının gölgesinde pırıltıyı buldum…

(21.07.99 - 03.20 & Cıck park kemer)