Ve o çocuklar sahnede Kethüda
Hani var ya
Sevinçten çiçek açtım
O zor zamanlarda
Sıktığım dişlerim gevşedi
Ve sen bize bin "Umut" verdin de gittin
Ses ver ey yüzüm; dağlar ağlasın
"Duvar" a adını yazdın da gittin
"Sürü"den olmadın,canlar söylesin…
"Yol" senin,git Usta'm da
Biz diyorum ki sessiz sedasız gitsek
Hani öyle bir gitsek ki kimse fark etmese gidişimizi
Kalsa arkada hanlar hamamlar
Biz öyle bir gitsek ki mesela:
Yüreğinden duble yol geçerken birilerinin
"Ne çok çocuk sevdim
Ve ne çok çocuk öldüm"
Bugünlerde bütün cümleler ölüme çıkıyor
Bütün şiirler
Öyküler
Yüreğimin sathında
Son anda
Seni anmamı yasaklamışlar
Yazdığım bütün şiirleri darağaçlarına asmışlar
Arkada bir şehir bandosu
Gidişini kutlamışlar
Ah cesedimin başına tüneyen kuşlar
Kim demiş gidenler tenimi acıtamazlar
Siz beni en iyisi gökyüzüne gömün
Nasılsa cenazemi kaldırmayacaklar
Ey sefilliğime kol kanat geren aşk bulutları
O yağmurdan geriye ne kaldı
Ne kaldı sevişmelerden
Yanına ilişmelerden
O sesten
O dişten
/Acıya da katık ettim sesini
Seviye de/
Çizgiye basmamak için danseden bir obsesif gibi bedeninde
Dikkatlice gezdim bir tuval işçiliğinde
Ama girdiğim tüm sınavları kaybettim dersinden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!