Cem Güngör Şiirleri - Şair Cem Güngör

Ben davet etmedim ay ışığını
Yakamozları dansa ben kaldırmadım
İstemedim denizin üstünde yaralı bir sandal olmayı

Ateşti
Balıkçıllar

Eski bir rüzgar geçiyor saçlarımın üstünden
Aşina geçen aşktan
Yumuşacık dokunuyor
İncitmeden
Eski rüzgar, merhaba

Eski yaralar bedenini gün bitiminde sararlar
Birden çöker akşamlar

Yalnızdım
Yaralarımla avundum

Bıçak çektin
Gözlerin yalımıydı bıçağın
Bıçağın her yüzünde ben

Yaşamam mı sandın
Sende kanım

Sevgim kurgusuz
Ani patlama
Kaskatı
Kül kesilmiş taşların arasından akıyorum
Lavlarla...

Alacaklıyım senden
Acılar bıraktın ya bana
Ne zaman sevgi keşide etsen
Karşılıksız çıktın

Bir sağanak geldi önce
Aktım gözlerimden

Sonra bir gökkoro
Yüreğime fırtına getirdim

Sen beni yangınlardan aldın
Tuttun ellerimden şiirlere bıraktın
Gittin; ıraklar ırak
Beni yalnızlığımla bırak-
arak şiirler yazdım adına
Bekledim sonra…

Gün ağardı yollarını ben geçtim
Akşamları hasretini ben açtım
Geceleri yokluğunla seviştim
Failimdin gözlerini ben seçtim
Kaç gurbetti ben ağladım, ben kaçtım
Dağlar boyu yalnızlığın türküsünü ben koştum

İşte o mavi gülüş;
Fotoğrafında gümüş koşumlu atlar
Dağlar ve rüzgar
Ve coğrafyasında yüzünün tüyü bitmemiş aşk eskizleri var,
Çizemediğim