Canan Akpınar Şiirleri - Şair Canan Akpınar

Sokak çocuklarıydı onlar
Kaldırımlar kuş tüyü yataklarıydı
Yıldızları örttüler üzerlerine
Ay gülümsedi sessizce
Rüzgarlar fısıldadı ninni söylercesine

/Güneşi uyandırmamak için
Ayakuçlarıma basarak yürüdüm gecede, sessizce/

Yıllanmış düşlerin karşısında delice kırpışıyorken gözlerim
Yıldızlar kaldırım taşlarına tutuyordu ışığını
İçimde akıp giden bir nehir gibi sen öylesine lacivert

bu gece
başucumdaki karanlığıma eşlik eden yalnızlığım
ve öksüz özlemimle
akreple yelkovanın kovalamacası bitmeden
kıyamet sofrasındaki ateş topunu
avuçlarıma alıp

Esrik rüzgarların gülüşüyle dökülür nisan yağmurları
Bütün kıyıları yıkar gözü dönmüş şimşeklerin eşliğinde
Ve bütün sözcükler yıkanır arınır hüzünlerden
Baharın gelişiyle turkuaz kuşları çepeçevre sarar geceyi

-Bakma bahar geliyor ama yalnızlık yine tam karşıda bütün ihtişamıyla

ne olur bozulmasın bu sihir
bozmayalım
bir sonrası olmayacağını bilsekte
aynı rüzgarın önündeki yapraklar gibi
ahenkle savrulalım hayatın kollarında

Bugün de kırılmadı zincirler
Gün duman duman
Sözcükler düğüm düğüm
Kahretsin

Yine kilitlendi mi bütün kapılar

/Gidişler kusursuz olmaz,gidişler serin olur Kasım gibi
Şimdi indir gözlerini kendine,gör bak kendi yüzünü/

Şu gördüğün sokağın yanan lambalarına aldanma
Ve dokunma sakın
Parmaklarının izi çıkar

bilir misin
kaç kez geldim kapına
ve kaç kez çalmadan döndüm
bilir misin
hayal kahvende kaç kez yudumladım seni
sensizliğinde

gel
geç karşıma otur
seyredeyim seni
yavaşca dokun yüreğime
ama kırma sakın
özledim

bazen kara bulutlar doluşur ufkuna gelişlerini haber vermeksizin ansızım... koyu bir boşlukta bulursun kendini soğuk,dipsiz,ürpertici... bazen görünmeyen bir el yapışır boğazına nefessiz bırakırcasına... düğüm düğüm olur sözcükler caresiz çırpınışlarda boşuna... bazen yaşanmışlıklar bırakmaz peşini kambur eder sırtındaki hancerler seni tek bilinen yitirdiklerindir belli duyduğun tek ses özlemindir sevgili... bugün de böyle bir gün işte sarıp sarmalamışken aşk ateşi bedenini o çoktan gitmiştir besbelli... bir ben vardım kainatta bir de sen şimdi ne sen varsın ne de ben...