Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Ben kırılınca bağırıp çağırma bilmem.
Kırıp dökme bilmem.
Sayıp sövme bilmem.
Susup içime atma bilirim.
Sessiz sedasız gitme bilirim.
Bir daha geriye dönmeme bilirim...

sen hiç ıssız,soğuk,ürkek bir gecenin koynunda,
uykusuzlukla boğuşmak zorunda kaldın mı....?
boğazına imkansızlığın düğümleri çöreklenirken,
nefes almaya çalıştıkça acıyan yanlarından utandın mı...?
kim sorsa "mutluyum" diyen dillerini bir kelamda kesmek isteyip,
her seferinde "ya dönerse,nasıl söylerim seni hala çok seviyorum"lara takıldın mı.?

Ben beddua etmem,bilirsin...
.
İhanetini,yalanlarını,riyakarlığını
Sararmasın diye,
Ellerimle işlediğim nakışlı bohçalara
Sarar sarmalar; ah/larımla bağlayıp

Gittiğin yollardan dönüşünü
bıkmadan, usanmadan
aynı heyecanla bekliyorsam,

Güne sesinle başlayamadığımda
oksijen alamamış gibi hissediyorsam,

Kaç defa burkuldu bir yerlerim ama hala inatla ince topuklu yalnızlıklarımı giyiyorum.
Cami avlusuna bırakılmış öznesi bilinmeyen ama yüklemi hiç değişmeyen ayrılık şiirlerini sahiplendim,annelik yapıyorum.
Kelime dağarcığımda bir tek adın kalmış,sürekli bozuk plak gibi tekrarlıyorum.
Güzel anılar aklımı terk edeli çok oldu,yüzümdeki çizgilere baktıkça bile hatırlayamıyorum.
Yine de hala terk ettiğin o kadınım,ne saçlarımda ki kırıklar ne tırnaklarımla kazıdığım acılar değişti.
Yalnızca en sevdiğin parfümüm yerine,bol bol sinir ilacı kullanıyorum.

Bir adım at
ne olur
arala hüznümdeki perdeyi
Ben ki
yolunu çoktan kaybetmiş bir yolcuyum
içim dışım sevda y/arası

bana sunduğun en anlamlı hediyeydi sensiz kalan yüreğim.
ayağıma çelme takan, katlimi vacip gören terkedişlerin.
çekinme...sıradan bir isim gibi çıkart ağzından adımı,
bedelini yüreğime ödete ödete bitiremediğim.
kim bulmuş ki biz bulalım mutlu aşkın sırrını.

Hafızamdaki tüm harfleri döktüm avuçlarına.
Alfabesizim..
Ve öyle çok sinirliyim ki çevrendeki kalabalığa,
Ağzını burnunu dağıtasım var seni sevme ihtimallerinin.
Korkarım ki kendimi tutamayıp ortalığı toza dumana katacağım,
Ve hiç bir plastik cerrah birleştiremeyecek etrafa saçılan yürek parçalarını, bilesin.

hüzün
mübarek bir
ihtişama bürünür
sevdiğinden
uzaklaştığın
her an

Görürsün bak....
nefes aldığın her gün içine oturacağım.
"seni seviyorum" sözünü her heba edene inanıp,
kuzu kuzu yalnızlığına döndükçe,
yağmalanmış duygularını evlat edinebilecek tek yüreğe,
bana gitmek isteyeceksin.