Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Bütün gün pencerelerde bekleyen benim
ve çalan tüm telefonlara
sen olma ümidiyle konuşan da.
Razıyım
herhangi bir yerde karşılaşalım
Söz....! ! ! Onunla da avunacağım.

Belki bir sabah seninle güne aynı ufuktan günaydın deriz
Belli mi olur.... Bakarsın aynı ekmeğin buğusunu üfleriz
Çaya bisküvi batırırız, çocukken yaptığımız haylazlıklardan bahsederiz
Bolca güleriz belki seninle bir sabah
Ağzımızı bıçak açmayan günlere inat
Güne dair planlar yaparız ama birbirimizi de ihmal etmeyiz

Ben öyle bağıra çağıra ağlamayı beceremedim hiç
Sığındım bir köşeye,
Devirdim bakışlarımı yere,
İfade yoksunu dilimi yuttum,
Sağır sultanın bile duyduğu çığlıklarımı içimde tuttum.
Elimden gelen; en fazla senden miras kalan tüm acılardan koca bir yumruk yapmak

365 Gün 1 Ben Eder mi...?
Sensiz geçen 1 saat bana bir ömür gibi gelirken.

Zamanla kırılganlıklar çoğalır,hiç bir onarım yama tutmaz.
Ömrüne bir "bitmek" musallat olur,
Ruhunda açılan yaralara hiç bir ecza dolabından merhem bulunmaz.

gece güne dönerken usul usul
ay'ın şavkıyla bir olup hüzünleri uğurluyorum
yıldız yıldız gözlerimi
sana adanmış şiirlerle yıkıyorum
gecenin şerrinden gündüzün hayrına düşen harflerimi
dantel misali ince ince mısralarıma işliyorum

Sadece;
SIKICA sarsam sevdiklerimin YÜREĞİNİ.
Tek dertleri mutluluktan çarpan KALPLERİ olsa.
Bir de ÖZLEMİ burun sızlatanların aniden çıkıp gelişi.
Gülse GÖZLERİ her türlü fırtınaya rağmen,
Ve uzakları yakın eden DUALAR söylese hep dilleri

aklım yettiği kadar boşverdim herşeyi...
seni...
beni...
bizi...
şimdi gücüm yettiği kadar katlanıyorum acılarına...
senin...

adı geceydi bir kere
trajikomik hikayesini sergiledi
ağlamaktan şişen gözlerinin önüne
sahipsizliğe boyanmış yanların
mutluluk ütopyasının son perdesini oynadı
'nasıl dayanılır' nidaları eşliğinde

Çocukluğumun masalları gibi değilmiş hayat...
Bir masalın prensesi gözbebeklerimde öldü bu gün.
Kurbağası da prens olma hayallerini bir kenara bırakıp kalabalıklar arasında kayboldu...
Rapunzel saçlarını kazıttı mesela.
Kibritçi kız kendini yaktı...
Pinokyo estetik oldu,müteahhitliğe soyundu.

eskiden cumbalı evler vardı
içleri mis gibi lavanta kokar
sahiplerinin yüzleri nur saçardı
camlarının önünde nergisler
bahçelerinde leylaklar, hanımeller açardı
verandalarında tahta sedirler