Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Çocukluğumun masalları gibi değilmiş hayat...
Bir masalın prensesi gözbebeklerimde öldü bu gün.
Kurbağası da prens olma hayallerini bir kenara bırakıp kalabalıklar arasında kayboldu...
Rapunzel saçlarını kazıttı mesela.
Kibritçi kız kendini yaktı...
Pinokyo estetik oldu,müteahhitliğe soyundu.

eskiden cumbalı evler vardı
içleri mis gibi lavanta kokar
sahiplerinin yüzleri nur saçardı
camlarının önünde nergisler
bahçelerinde leylaklar, hanımeller açardı
verandalarında tahta sedirler

Aklımın çıkmaz sokaklarından tut da,
kalbimin sinir uçlarına kadar tüm duygularımı katlediyorsun.
uykumu çaldığın göz bebeklerimden başlıyorum sevgisizliğini tavafa.
ne bir telif hakkı istiyorum
ne de kaydını tutuyorum yokluğuna çekilen olmaz olası ahların.
ne sana ne de kendime...

Onca yara'm yetmezmiş gibi en büyüğünü açıyorsun umursamadan
Elim kolum bağlı,biçareyim
"En kıymetli yaramdır" deyip yokluğunu doluyorum etrafına
Elden birşey gelmiyor ya; işte en çok buna sızlıyor yüreğim
Yatalak bir hasta gibisin beynimde
Yine de bakma bana öyle

Ah Min-el Aşk
Fiyakalı yalnızlar listesinden çıkar artık ismimi
Pusulası bozuk,çarkı düzen tutmaz
Fırtınalı denizlere reva görme yüreğimi

Ah Min-el Aşk

ne zaman ki hoyrat bir rüzgar eser,
misk-i amber kokusu saçlarını anımsatır.
uzun yalnızlıkların ortasındaki canım,
alır akılsız başını,müsait bir kuytuluğa bırakır.
ayaklarım bir milim ileri gitmez,
ellerim dost yüzlerine selamı bırakır.

Sonra dal kırıldığı yerden bir daha yeşermedi
Saatin zembereği bozuldu,zaman ilerlemedi
Kolu kanadı kırıldı aşkın,bir daha kimseyi sevemedi
Onsuzluğa kesildi umudun bilekleri,başkasına el vermedi

Çünkü onsuz alınan her nefes ziyan

akordu bozuk bir gitar sesidir şimdi yalnızlık
sığınmak istediği geceyi tiz seslere boğar
her notasından farklı bir anlam çıkar yaşananlara dair,
ne gidişler koyar eskisi kadar,
ne de hiç sevmediği düşüncesi can yakar.
kanat çırpan umutlar suya düşer zamanla,

Bazen giden olmayı beceremezsin,
Ve kaldıkça eksilirsin.
Eksildikçe kimseye yetemezsin.
Büyütmek için aşk verildiğinde sana,
Hep ayrılık yetişir avuçlarında,
Ve her ayrılık biraz daha küçültür.

Yüzüm solgun duruyorsa da
Aldırma
Nice insanlar kırdı onu
Nice umutlar
Savurdu
Nice öfkeler sınadı