Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Kıymetimi ne zaman anlarsın biliyor musun...?

Bana çok gördüğün ne varsa hepsinin uzağına düşünce,
Övündüğün onca kalabalığa rağmen her gecen yalnızlığa bürününce
Tuttuğun sahte ellerin soğukluğunu sol yanında ki heveslere yem edince
Bana çektirdiğin onca acıyı bir başkası da sana çektirince anlarsın...

Sana yüzlerce şiir yazdım da,
Tozlu yüreğine iki satırlık cümle bile olamadım.
Şimdi kalkmış; olmayan bir aşkı, sahipsiz uçurumlardan atmaktan bahsediyorsun.
Firari sevdanı şahit gösterip, kalan son umutlarımı da sayfa sayfa katlediyorsun.
Oysa ben uzun zamandır illegal bir yalnızlığın pençesindeydim.
Ve yaşanabilecek tüm kahroluşları evlat edindim.

Hayatımdaki en büyük kavgaların şahidi.
Gizli gizli ağlamalarımın suskun tanığı.
Mutluluklarımı bir ekmeği bölüşür gibi bölüştüğüm sırdaşım.
En az benim kadar yalnızım.
Dertli başım gibi dimdik,asil duruşlum.
Gel senle son kez selamlaşalım.

Sonu sana varmayan yollara çıkarsam kırılsın ayaklarım
Mısrası seni anlatmayan şiirler yazarsam kopsun kollarım
İçinde senin olmadığın hayata gözlerimi açarsam o gözler kör baksın
Sensiz nefes aldığım her dakikam özüne hasret kalsın
Aramızdaki en uzak mesafe bir adım ötenden uzak olursa,
Sol yanını hak etmezsem, yurtsuz bırakılmış mülteci sayılayım

İnsan zamanla herşeyi rutine bağlıyor.
Yemek yemeyi,işi gücü,ıykusuzluğu,
Sahte tebessümleri,
"Nasılsın" sorusuna söylediği "iyiyim"leri

Bir tek yüreğe düşen yarin özlemiyle gözden düşen yaşları hariç...

Aklıma her düştüğünde ağzımın kenarından dışarı çıkmaya can atan şiirlerim var..
Saç diplerimden tut tırnak aralarıma kadar doluyor cehennemin
Ne yaparsam yapayım törpülenmiyor yaşattıkların
Ve hiçbir yara bandı kapatmıyor ellerimden koparken bıraktığın griyi
Üstelik bir yüzük parmağım da yok artık
Öptüğün yerden kangren oldu

Kim bilir, belki bir gün gelirsin.
En umulmadık zamanda kalbime girdiğin gibi paldır küldür girersin şu kapıdan içeri.
Pencere kenarlarında,cam buğularına karışan hayallerimi boşa çıkarmazsın.
Yollara düşen gözlerimi,kaldırımlara serilen ümitlerimi beraber ayağa kaldırırız kim bilir.
Odama sinen sensizliği beraber kovar,kirpiklerimi kıran hırçın yaşları mutluluktan akıtırız belki.
Sen "hiç değişmemişsin" dersin,bana yaşattığın sensizliğin acısını hafifletmek için

Kim bilir şimdi ne yaparsın
Film mi izlersin
Çay mı demleyip içersin
Yoksa ben gibi eşten dosttan
Hüznün ikamet ettiği gözlerine kaçan
Özlem buğularını mı gizlersin

Bak;
Tüm ALFABE AĞLIYOR yüreğimde..
Sense, bütün HARF' leri;
tek tek KALBİMDEN söküyorsun..

Oysa;

kırılan her şey kalbime benziyor bu aralar
ortadan böldüğün bayat bir ekmekten dökülen kırıntılar gibi
su vermediğin için açmadan solan karanfiller gibi
hatıralarla dolu bir sandığın dibinde unutulmuş siyah beyaz fotoğraflar gibi
kırılan her şey kalbime benziyor bu aralar...