Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

mavinin hangi tonu
hafızama kazınmış gökyüzü bakışlarını silebilir ki.?
nasıl bir ummandır ki o derinliğinde kaybolduğum,
çırpındıkça boğulduğum.
vurgun yemiş bir balık,
deşifre olmuş bir martı,

Düşünmemek için saçma sapan şeylerle o kadar çok oyalandığım oluyor ki;
Hatırlamamak için,
Duymamak için,
Bilmemek hatta görmemek için...
Her hangi birine takılsam tepe taklak düşeceğim,
Vuracağım acının dibine,

bazı gerçeklerin insanın yüzüne tokat gibi çarpmasına gerek yoktur
arkadaşınla yaptığın masumane bir sohbette gelir ansızın
"beni o kadar çok seviyor ki; gün içinde 3-4 kere sesimi duymadan edemiyor" der
yere göğe sığdıramadığın insanın sesine zerre kadar muhtaçlığının olmadığı; beynine dank eder
"olsun,varsın sesini 2 günde bir duyayım,razıyım" dersin
arkadaşın anlatmaya devam eder....

Ne zaman gözlerine baksam; yalnızlığım hızla derinleşir.
Biliyorum...Senden miras bu acı,ömrüm kısaldıkça güçlenir...
Ne zaman gözlerine baksam; imkansızlığım camlara çarpar.
Biliyorum...Özüne müptela bu kadını aşar,kapadığın kapılar ardındaki masal..

İçimde fırtınalar koparan bir korkuydu seni kaybedeceğimi düşünmek.
Tıpkı dalgalara kapılıp,sürüklenen bir sandalın ufka yol alması gibiydi.
İşte hep bu yüzden gecelere saklardım gözlerinin o eşsiz pırıltısını
Ve geceleri de koynuna gizlerdim sana hissettirmeden...
Biraz zaman geçse,sensizlik hayalini öne sürerdi.
Uzun ve yorucu iş demeden parmaklarım,

İstanbul'dan farksızım bu aralar reis...
Dışım ışıl ışıl,içimi kaplamış kapkara bir is.
Yüzlerce martı havalanıyor çığlık çığlığa sanki bağrımdan.
Yokluğunu düşündükçe lokma geçmiyor boğazımdan.
İstanbul'dan beterim bu aralar reis...
Aklımdan atamadığım anılarının trafiği tam bir felaket.

ne kadar bağırırsam bağırayım
duymuyorsun
yüreğinin kulakları sağırlaşmış
görmüyorsun seven yüreğimi
sevmelerimin sesini
oysa tüm dallarım aşkına tutunmaya can atıyordu

Beni bilirsin........
Seni kimseciklere anlatamam öyle uzun uzadıya

Bir "O" derim......
Geri kalan tüm kelimeler ufalanır,kalıverir boğazımda

Kimseye sezdirmediğimiz bir yanımız vardı
O yüzden şiirlerimizin boynu bükük kaldı
Tam da bu sebepten kimse bizi anlamadı
Olsun be iki gözüm
Olsun be bir tebessümüne öldüğüm
İntikam kokarken tüm sevmeler

seninle aramızda katedilmesi zor mesafeler vardı
o nedenle hiç bir sokakta karşılaşma ihtimalimiz olmadı
üşüdüğümde ellerini tutup da ısındığım hayallerim olmadı
zaten senin şehrine bahar gelse bile benim coğrafyam hazandı
seninle aynı havayı soluyan, aynı güne uyanan insanlar vardı
hepsi de ne kadar şanslıydı