Cahit Pehlivan Şiirleri - Şair Cahit Peh ...

Bu bayrağın gölgesinde yaşadıkça,
Bu vatan üzerinde durdukça,
Atatürk ilkelerine sadık kalacağıma,
Atatürkçü bir genç olarak yaşayacağıma,
Ant içerim.

Bugün kurtarılmıştı vatan,
Bugün akmaz olmuştu yerde kan,
Bugün çıkmaz olmuştu can,
Bugün kürsüde haykırmıştı Atam.

'Ne esirdir, ne köledir artık bu vatan,

Yaşamımı, yaşamak isteyenlere verin.
Ben artık yaşamak istemiyorum.
Beni rahat bırakmayan dertlerim.
Beni yaşantıdan, yaşamdan vaz geçirtti.

Her günün sabahına günaydın demeden,

Güneş olup hergün Dünya'ma doğsanda,
Yıldırımlar gibi, deli deli çaksanda,
Yağmur olup, damla damla yağsanda,
Söz verdim kendime, adını anmayacağım.

Meltem olup, ılgıt ılgıt essende,

Hiç anlaşılmıyor Ankara’nın kızları,
Benimkinden de kara imiş bahtları,
Birtek güler yüzlü tebessümün karşılığını,
Çatık kaşlarıyla verirler ancak cevabını.

Kendilerini peri kızı gibi görürler,

Bir anne, bir kız evladı ile ağlayıp, feryat figan ediyordu.
Kâh ağlıyor, kâh dövünüyor, gözyaşlarını sel ediyordu.
Bir annenin, bir kız evladının ağlaması gök kubbeyi yıkıyordu.
O, öylesine bir feryattı ki, arş-ı alâ bile çınlıyordu.
Ve bir anne, bir kız evladı ile şehit bir oğula ağlıyordu.

Seni şehit ettiler be Hasan’ım,
Kader böyle imiş der ağlar alyazmalım.
Olur mu be Hasan’ım? Olur mu be canım?
Ömrümün baharında bir can bedenden ayrılır mı?
Hemde kardeş mi? Kalleş mi? Olduğu bilinmeyen
Kahpe bir kurşuna can teslim edilir mi? Be Hasan’ım.

Hayatımız nedir? Nasıldır?
Ne zaman, nerede ve kimlerle?
Meydana getirilmiş bir üründür.
Bir emektir. Biliyor musunuz?
Maalesef, tek bir cevabımız var,
Elbetteki bilmiyoruz, ama

Biliyorum artık bundan sonrasını,
Anlatmana gerek yok, canım Annem.
Sen ki; beni dokuz ay karnında taşıyıp,
Besleyip, büyütmüşsün.
Sonrada bin bir acı sıkıntı,
Bin bir feryat ve figan arasında,

Başını göğsüme yasladıktan sonra,
Islatma o melek yüzünü, göz yaşlarınla,
Sevgilim, elimi eline aldıktan sonra,
Tanrıya sığınıp, bana intizarda bulunma.

Hayalimizdi hani mutluluk dolu yıllar,