Cahit Pehlivan Şiirleri - Şair Cahit Peh ...

Daha dündü, bahçemde geziyordum.
Ama, bütün çiçeklerim solmuştu.
Nedenini, niçinini bilemiyordum.
Ama, bütün çiçeklerim solup, yok olmuştu.

Hazan değildi mevsim, peki neden, neden?

Elimde, eve sıcacık bir ekmek,
Götürmek için çalışıyorum.
On parmağımda binlerce emek,
Sarf ederek, ekmeğimin hakkını ödüyorum.

Alnımdan terler, damla damla düşerken,

İnsanlara mahsus bir duygudur.
Bazen doğaya karşı duyulur.
Bazen doğada ki bir ağaca, bir kuşa,
Yatağından akan bir ırmağa,
Hoş sesli bülbülün name yakışına,
İnsanlar, her şeye özlem duygusu besler,

Aç radyoyu dinle haberleri
Her gün trafik kazasından ölenleri
Bir ay,tam otuz gün dolmadan
Aşar ölü sayısı ellileri,yüzleri.

Başlar milletin içinde bir dedikodu

Alemin tüm zenginliği sizin olsa da,
Kainatın en güzel kızı, seninle yatsa da,
Hesabını bilmeyecek kadar paran olsa da,
Bir gün gelip öleceksin, ne değişecek?

Bu mal ve mülkünle insanlara iş vermediysen,

Uyansın, Allah’ın kuluyum diyenler.
Helaline haram katmak istemeyenler.
İslamiyet’i, hak din bilip sevenler.
Dini, vatanı, bayrağı uğruna hayatını verenler.

Bizler şehit oğluyuz. Paktır kanımız.

Yaşamak istiyorum.
Hem de inadına,
Neden mi?
Hiç! Öylesine zevk olsun diye,
Yaşamak istiyorum.
Dostum, yaşamak istiyorum.

Nice seneler geldi, geçti.
Nice sular akarak gitti.
Nice Yürek ah! ile yandı.
Bekledim, bende birşey olmadı.

İstanbul 2006

Ben ne akan çeşme, ne çağlayan ırmağım,
Elinizde değil kardeşler, istediğiniz yere beni akıtmak
Yolumdan alı koymayın beni

Ben esen rüzgarlarda değilim kardeşler
Sizleri ne üşütür nede hasta yaparım.

Dünyaya niçin getirdiler beni?
Sebepleri ne idi? Hizmetleri ne idi?
Bilmiyorum. Niçin yaşama davet ettiler beni?
Sanki kendileri bu yaşamdan, zevk mi alıyorlar ki?

Geldim sizin olan bu dümensiz yere,