Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Çıktım seyreyledim şu Gölbaşı’nı,
Kamışı, kargısı, gölleri güzel.
Katar katar gider kara t(i)reni,
Kamyonu, motoru, yolları güzel.

Pavralılar serin suyu içse de,

İnsan kocar, gönül kocamaz derler,
Şu bendeki gönül kocamış artık.
Herkes kaderinden kaçamaz derler,
Şu bendeki gönül kocamış artık.

Yorgun dizim, yokuşları çıkmıyor,

Dünya Dünya dedikleri,
Bağlarında güller gördüm.
Halıya aşkın nakşeden,
Al yanaklı dilber gördüm.

Parsel parsel, bölüm bölüm,

Mıknatıs gözlerin, beni çekerken,
Mah yüzüne baktım, anlasın deyi.
Hep seni konuştum, seni anlattım,
Her an kulağımda çınlasın deyi.

Gül aradım sevgi dolu yüzünde,

Temaşa edersin, doğru görmezsin,
Şu gönül gözüyle baksana gözüm.
Yükseklerde eser, engin olmazsın,
Su olup toprağa aksana gözüm.

Çok gezip de kötü huylar eyleme,

İlkbaharı geldi Güneydoğu’nun,
Her bir yanı çimen, çiçek, nar şimdi.
Ovasında yavru ceren koşuşur,
Dağlarında ala benek kar şimdi.

Sabah sabah öten kuşlar,
Sesi bizim elden m’aldın?
Biri yatar, biri eşer,
Burası gurbet mi sandın?

Uzun boylu, ince belli,
Şu Aydın’ın güzelleri.
Döşü işlemeli, güllü,
Şu Aydın’ın güzelleri.

Bana çirkin diyen dilber,
Sen güzelsin, ben çirkinim.
Acı soğan yiyen dilber,
Sen güzelsin, ben çirkinim.

Karlar diz boyuna çıktı bu sene,
Sizin elde yağışından haber ver.
Güneşe hasiret kaldık aylarca,
Ara-sıra doğuşundan haber ver.