Bir gün daha bitti,
Bugün de hayattayım.
Kim galip, kim mağlup bilemem.
Ama ben, galipler safındayım.
Dedim ya, akşam oldu
Ve hala hayattayım.
Takvime baktım,
Bugün de geçip gitmiş.
At bir çentik daha!
Ömrüm de takvim gibi,
Bir yaprak çevirmeden bitmiş.
Aynen bu şiir gibi.
Silahını çekti bulut silahşör edasıyla,
Başladı ateş etmeye tüm hırsıyla.
Yağmur damlaları elindeki silahmış,
Benim biricik dostlarım, şimdi bana doğrulmuş.
Yine de;
Bulurum teselliyi dostumun omuzunda.
İnce
Uzun
Uzar gider
hep çıkmaza yollarım
Dost eyledim karanlığı
bu insafsız gecede
Gün gelirse düşersem toprağa
-ki düşeceğim elbet-
Öze dönüş heyecanı
Ve hevesiyle karşılarsam ölümü
Ne ala!
Yaradanın aşkıyla ölene
Nerede olmaz bir şey varsa
bil ki ben hep peşindeyim.
Dert ortağım bu sefil, soğuk duvarsa
Can çekişmekte olan bir ruhun leşindeyim.
Zaman; kalemi yenen silgi,
İster sıkıntı de,
İster gençlik buhranı...
Git gide harlanan bir ateş
İçimde yanar durur,
Bir türlü sönmek bilmez.
Bu ateştir ruhumu sıkan,
Sen, parlak bir yıldız
Mehtaplı gecelerin ürperten yeli
Bir çöl ortasında ıssız mı ıssız
Sana hasret duyan bir garibin eceli
Bir koca çınar, en az yüz yıllık
İnsanlar arasında yalnızım.
Her kalabalık,
En kalabalık bile
Tenhadır bana.
Alışığım yalnızlığa.
Ama tek başıma kalmayagöreyim
Sabret!
Sabret dedi bir ses,
Sabret!
Tüm olanı biteni,
Bir karabasan farzet.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!