Bolat Ünsal Şiirleri - Şair Bolat Ünsal

Çalınca yabancı bir el kapını,
Fırlayıp koşacaksın ben miyim diye.
Yıkılacak hayallerin bükülecek boynun,
Bulamayıp karşında, döneceksin deliye.

Kim bilir nice günler bekleyeceksin.

Yorgun kaldırımların insan selinde
Yaşam denen yolculuk sanki bir sürgün
İçime kor düştü savruldum yelinde
Gözlerime geri döndüğün o gün…

Mevsim yine ilkbahar

Duyacaksın bir gün sende
Dönüşü olmayacak gittiğim yolların
Beni aradığın gün bu şehirde
Çoktan bırakıp gitmiş olacağım

Koşarak geçeceksin sokakları

Ne zaman üşüse yüreğim
Gözlerinde kara bulutlar saklardın
Sen yılda dört mevsim
Baharı beklerdim bense
Kar kaplamış umutlarımda
Kardelenler güneşi ararken

Yerlere vursa da kaderin seni
Ufkunda güneşin batmasın dostum.
Razıyım hasretin yaksa da beni
Derunin de dertler yatmasın dostum.

Anka kuşum can dost kabaran derya

Ağlarken ağlayan gülerken gülen
Ruhundan anlayan halini bilen
Ellerinden tutup gözyaşın silen
Karşılıksız veren, dostundur dostum

Elini tutmasa da uzak sanma

Dostum diyorsun ya
Senin bildiğin gibi değil
Dostluk benim dünyamda
Uzun yıllar yazar
Dostluk denen vefayı
Çileli yollar yazar

Bir gün, bahar akşamları
Buluşacağız seninle
Şamdanların ışıkları saracak
Odamızı
Tutuşacağız el ele
Masamızda bir kadeh

Sınırlar mı dinlermiş sevda,
Hangi yürek dayanır bu ayrılığa,
Ah Eftelya, seni dinlerken bir hasret başlar,
İki sınır arası yürekteki açlığa

Hayatcan ÖZTÜRK

“Sevgilim diyemesem bile, sevdiğim diye”
Başlayan mektuplar süsler, o anlamlı günü
Çetrefil kelimeler çeker yine
Duygularımın en ağır yükünü
İçimde sonsuza giden bir yolculuk, bu aşk;
Sabaha tek yürek uyanabilmek her şafak