Bolat Ünsal Şiirleri - Şair Bolat Ünsal

Kader mi desem yazı mı,?
Bilmem ki bunun adına.
Boş ver yürek sızımı,
Aldırma kırılan umutlarıma.
Yeter ki sen mutlu ol dünyan da,
Bense yine yaşarım

Gözlerimde sakladığım düşler götürür beni,
Denizler ötesi ülkelere.
Yoldaşım sen olursun,
Sen olursun diğer yarım.
Filizlenen umutlarım,
Sığındığım limanım,

Yasemin kokardı geçtiğin sokaklar.
Saçların kırmızı kaldırımlara düşerdi.
Hırçın dalgaların sesini duyardım,
Başımı, göğsüne her yasladığımda.
Güneşim olurdun gülümsedikçe.
Uzansam, yıldızları tutardım.

Hayat yarına yolculuktur hep, birey açısından. Bu yolculukta zaman zaman yolunuz başka yollar ile kesişir yada bu yolculuk anında yol üstünde yaşama dair bir çok olaylar gözlemler bu olayların sizi etkilediğini hissedersiniz. Bir bakmışsınız ki kapılmışsınız sizde bu sihirli akıntıya. Sürüklenmektesiniz birlikte etrafınızı saran yaşama dair nesneler içersinde. Bu yüzdendir her yeni günün yeni olgulara gebe oluşu. Bu yüzdendir ki her yeni günün insanın karşısına yeni sürprizler ile çıkışı.
Yusuf AYMELEK kardeşimle benim yolumun kesişmesi, 2008 yılı Mayıs ayının sonlarına rastlar. İlçe milli eğitimin, bir ilkbahar şiir dinletisi gecesinde; ben de, kütüphanedeki arkadaşların “birkaç yazar arkadaşınızla imza masası açar mısınız” tekliflerine istinaden kitaplarımızla hazır bulunduğumuz gecede yolumuz kesişti Yusuf kardeşimle.”Şiir kitabı olan bir arkadaşla tanışmak istiyorum” diye sorunca konunun muhatabı olan ben “şiir yazıyorsunuz galiba “ diye sormuştum. Ayak üstü kısa sohbetimiz sonunda, Kuzdere ilköğretim okulunda öğretmen olduğunu iki yıldır burada görev yaptığını şiire sevdalı bir gönül yolcusu olduğunu öğrenmiştim.
Örgencilerin ve öğretmenlerin şiirler okuduğu gecede Yusuf öğretmenin kendi sesinden kendi şiirini dinleme olanağım olmuştu. Programdan sonra da sohbet ettik. Şiirlerini bir kitapta toplama düşüncesinin olduğunu da söylemişti o gece. Böylece arkadaşlığımız başlamış oldu. Daha sonraları, şiir köşesi yaptığım Kemer Gözcü gazetesin Şiirsel Yolculuklar köşesinden Yusuf öğretmenin bir çok şiirlerini okuyucular ile paylaştık. Zaman zaman sohbetlerimizde kitap yayınlama isteğinden bahsetti sık sık. 2009 Başlarında yayınlanması konusunda da fikir birliğine varmıştık. Yalnızlığımın Dişisi’nin siz okuyucuya uzanan yolculuğunun başlangıcı o günlere dayanır.
Yusuf AYMELEK şiirlerinde, kendine özgü anlatımı ile ebru sanatı estetiğinde, çok farklı duyguları bulacaksınız. Şiir şairden bir kesit olduğu kadar okuyucudan da bir kesittir her zaman. Bu yüzdendir okuyucunun elinde tuttuğu kitapla bütünleşmesi, bu yüzdendir okuyucunun kitaptaki şiirlerde kendini bulması. Bu yüzdendir aynı duygu sağanağında ıslanan yüreklerin yağmur damlaları gibi bir biri ile birleşerek bir ırmağa dönüşmesi ve bu ırmağın okyanusa yolculuğu.
Sorgulayan, geçmişi analiz eden ve zaman zaman; ”Yalnızlıkların dağıtıldığı acıları, yüreğinin her zerresinde hissederek”, kendini sorgulayacak kadar öz eleştiri içersinde duygularını ifade ederken gönül alemini masaya yatıran, bir laborant titizliğinde analiz eden, bireyi olduğu toplumu mısraları arasına resmeden arada insan portreleri çizen bir ressam edasında toplumdan kopmayan bir şair Yusuf öğretmen.
Şair diyorum çünkü, benim şiir anlayışımda farklı anlatımların sahibidir şair. Şair imge yüklü kelimelerle anlatır duygu ve düşüncelerini. O‘nun yaşadıklarında her zaman sıra dışılık vardır ve anlatımı da sıra dışıdır her zaman.

Feryadıma kulak asmaz,
Yarama hiç merhem basmaz
O yüreğin taştan mıdır?
Ne bileyim Ahu’m senin.

Yok, bahardan yazdan umut

Bir Akdeniz’i seviyorum,
Bir de seni.
Bir Akdeniz mavi mavi
Bir de gözlerin.
Bir saçların karışır melteme,
Bir de yosunlar dans eder

İşte gidiyorum bir tanem.
Boşalan şişeleri kumsala,
Gözyaşlarımı denize döküp gidiyorum.
Bir geceyi daha şafaklara asıp,
Dalgaları kumsala vurup gidiyorum.
Gökyüzünden yıldızları söküp,

Çok zor oldu yine
Bu gece seninle buluşmamız.
Uzadı yollar bitmedi
Ulaşılmaz oldu anılarımız.

Geçtim zamanın sonsuzluğunu,

Anlayamadık biz birbirimizi.
Ne sen anladın hiç, ne de ben seni
Söyleyemedik bildiklerimizi
Bitti gençlik vakit erken olsa da!

Ne sen yenebildin kaprislerini

Süzülür akarsın döş’ den ruhuma
Sevginle gülüyor gözlerim anne.
Her sabah doğarsın gökten ruz’ uma
Tutarsan ısınır ellerim anne.

Seni anlatmaya cönkler yetmez ki