gün saymakta
insanın gözünde büyüyor
kendi kendime
saymayacağım
geçecek elbet
bu özlem bu hasret
yerini yangınlara bırakacak
boncuk gözlerinde doğup
boynundan dere yatağı gibi
birleşen göğüslerinin arasında
şeker parenin üstündeki
fındık gibi duran uçlarını öpüp
kokladıkça saçlarını savuracaksın
ellerim bedeninde dolaşacak
yangın yeri olacak
gün saymakla geçecek elbet
terimizin kokusunda uçacak kelebekler
al al olmuş yanaklarında serinleyecek
yüreğim
Bitecek elbet kavuşacak tenimiz
Hüseyin Erdinc
Kayıt Tarihi : 16.2.2022 22:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!