ilk öğretmenim
canım benim
sen öğrettin bize
daima dik durmayı
kendi emeğimizle
çalışıp insan olmayı
yalnız değilmişim ki
sen varkende aynıydım
hergece ışığa sarılıp
güneşle uyandım
içime çektiğim nefesle
ruhumda huzur buldum
ilk günden ben gözlerinde
ucsuz bucaksız uzaklığı gördüm
ondandı her bakışmamızda
fırtınalı yaşlar akardı
sormaya cesaretim olmadan
ucup gittim bende ırak diyarlara
sen yalnız değilsin
sabah uyandığında
aç pencereni aç
karşı tepelerde
uçuşan kuşlarlasın
sen yalnız değilsin
Tohumlar canlandı
kışın yakıcı soğuğunda
herbiri tek tek
isyan edermişcesine
yeşilin her türünü
sergilediler renk renk
aklımın karıştığı
yüreğimin sızladığı
uykusuz geçemin
zamansızlığında
gecenin öbür yüzünü
seyre dalarım
Bir dünya çiz
güneşi ve ayı yok
toprağı kupkuru
havası tozlu
suyu bulanık yosunlu
kelebekleri renksiz
Sevgidir sevgi benim
gerçeğime seslenişim
hasretim isyanım
bırakmıyor yaşadıklarım
senin yoluna gireyim
direndi duygularım bugün
tek tek halkalarla
birbirlerine tutunan
ışıklarıyla evreni
aydınlatan mimoza'lar
herbiriniz gökyüzüne
ışınlanarak uçsanızda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!