Mutluluğu bekleme birilerinden,
Sana vermiş kendisini yaratan EVREN,
Sen her şeysin ve her yerdesin,
Yolunu bul kendi huzurunu mutluluğunu.
Ben beş duyumla bakarken,
Sen sadece gözlerinle göremedin.
Ben sesimin tınısıyla seni sakinleştirirken,
Sen en kalın tonuyla bağırdın.
Ben hayallerimi anlatırken,
Sen uydurma diye yargıladın.
Bu havalar da ben coşarken,
Herkes bir telaş içinde,
Birbirlerine çarparak,
Sırılsıklam olmak istemezken
Bu akşam gördüm rüyamda.
Güneşle ayın birleşerek
Birlikte gökyüzünden,
Doğuya doğru kayıp gittiklerini,
Karanlıkta kaldık derken
Yıldızların etrafımdaki
Bazen deniz kıyısında sonsuza takılır gözlerim
Sonra tepe başında nefesim nefesine doğru
Toprak yolda hiç basılmamış ayak izleri arayışımla,
Yol kenarındaki çiçeklerden esen kokularla,
Sarhoş ve bir hoş olurum konuşurken onlarla,
bir tablo içinde
iki ördek dolaşıyordu
düştü birisi aniden
tablodan aşağı
dereye çırpınıyordu
saşkın ve çaresiz
uçurttuğum uçurtmaya
içimdeki benide koyarak
çıktım en yüksek tepeye
seslendim rüzgarlara
alın bizide götürün
koklayamadığım
seslendim kendime git
karatirene atla hızla
ucsuz bucaksız yollarda
sonsuzluk yolcusu ol
bakma geriye asla
bırak herşeyini anında
Ömür bir yol gibi
bense yeni yollar
keşfeden simyacı
basılmamış yollarda
keşfettim zamanı
yollarla buluşturdum
her yerde her şeyde
bir ışık görüyorum
artık bir başkadırlar
cennetin anahtarını
buldum sanki ben
istediğimiz zaman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!