bu dünyada insanca yaşamak
ne zor
hergün birşeylerin içimden koptuğunu
hissediyorum
yaşadıklarım ve gördüklerime
çözüm yok
Sen bir kır çiçeğinin,
yaprakları arasında.
gizlenen yolları gibi
ruhumun derinliklerinde,
huzur içinde uyuyorsun.
ulaşmak istediğim zamanlar,
parçalanmış kaldırım taşları
üstüne bıraktığın ayak izlerine
basarken gözlerim derinden
inleyerek mırıldandı dudaklarımda
sen içimdeki güneşim oldun şimdi
göz yaşlarımla kar tanesi
güneşin ışıkları çamlarda
bugün çokdaha başka parlıyor
ayna gibi parlattı ruhumu
giren ışıltılı yansımalar
beyaz çerçeveli penceremden
sanki boyları uzamış heybetli
neler yaptık biryıl boyunca
dünya evimizden güneş anaya
tükettiğimiz ve üretemediğimiz
yok ettiklerimizin eksikliklerini
dolduramadık her gecen yıl
arttı canavarlığımız hele şu günlerde
özlemle gelirdim köye
koşardım hemen nehir kıyısına
renk renk çakıltaşlarına
hele su içindekilerine
karizmatik ışıklı danslarını
seyrederdim bıkıp usanmadan
sevgini.masrafsız çıkarsız,
verdin yıllarca bana,
aklımı çalıştırıp,üretkenleştirdin,
güzelleştirip,cesaretlendirdin,
özgürleştirip,bıraktın.
benzedim tıpkı sana.
iniyorum aşağıya
iniltiler duyarak
açmış herkes ağzını
ilerliyorum boşluktan
toprağa doğru
çekiyor beni içeri
nadastaki yüreğimi
temizleyememiş duygularım
kökleri canlandı kankırmızı
gelinciklerin
yüreği delik deşik kelebeğine
kanat olsun yaprakları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!