Önceleri hiç idi her şey
Zerre ettin
Yön verdin
Yol açtın
Derya eyledin
Lutfettin alem olduk
Önce ölümü sevdim
Sonra ölüme can veren meleği
Ölümden de melekten de vazgeçtim
Herşeylerden vazgeçtiğim gibi
Önce gül rengi dudaklarını sevdim
Yeşil cami önünde
Ondört kestane ağacı
Sabah verdikleri tekmil selamı
Bir muallimden geri alırlar
Vakit gece yarısı
güneşi ısıtmıyor
ve üşütmüyorsa kışı
zamanı gelmiştir
terketmeli bu diyarı
gitmeli bu yerlerden
gönül çoktandır uçtu
Sen sarılarına beyazı taç yapardın
Ben beyazlığına hayallerimi
Seviyor seviyor seviyor yine seviyor yeniden seviyor
Son yaprağını kopardığımda farkederdim sarılığını
Sararıp solduğunu, can olduğunu, yok olduğunu
Güneşlerim solardı, çıkmazdı yıldızlarım
Kırbaçlar vuruldu en asil duygularıma
Sevgi paramparça muhabbet paramparça
Mızraklar atıldı düşünce mehtabıma
Akıl paramparça fikir paramparça
Girdiler mutluluk tüten ocaklarıma
Sen gidersin
Ölüm gelir bu kente
Anlamı olmaz kavgalrın
kırılır yüzleri aynaların
İlmik ilmik sökülür bütün kilimler
Makamlar terkeder şarkıları
Derin gecelerde bir mum yanar
ruhumda
Takılırda gözlerim ayıramam
Konuşur gibi alevi başını sallar
Ta ki sabahlara kadar
Altı yıl üstü asır
Rüyalarıma giripte görünmemek niye?
Toprak, altı üstü gül
Biraz daha sabret gönül
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!