Aklar düştü gönlümün kaküllerine
Hazan mevsiminde avare dolaşıyorum
Sinemin kardelenli tepelerinde
Hazan mevsiminde virane dolaşıyorum
Gülen gözlerde emanettir gözlerim
Aldılar bedenden yüreği ten kaldı
Hakkı görmeyen göz kaldı
Aldılar gönülden duayı el kaldı
Hakkı anmayan dil kaldı
Aldılar yüreğimizden geceyi
Balık çıkar kılçıktan
Kanadı kırılır toprağın
Birileri ağıt yakar
Benim bağrımda har
Her yangında tenim var
Her çığlıkta sesim
Sen gidersin
Ölüm gelir bu kente
Anlamı olmaz kavgalrın
kırılır yüzleri aynaların
İlmik ilmik sökülür bütün kilimler
Makamlar terkeder şarkıları
İnceldi sevdalar kopmak üzere
Bir gülizara gitmek üzere
Sevin ne olur ey deli gönül
Yalancı başlangıçlar bitmek üzere
Dudağıma can suyu değmek üzere
Beyazı severdim
Siyahı görmeden önce
Ağaç veren toprağı
Çiçek veren ağacı severdim
Gülen çocukları severdim
Ağlayanları görmeden önce
Sıkıldım sende kaybolmaktan
Seni içimde kaybetmek istiyorum
Ama gel gör ki
Kaybettiğim yerlerde daha beter buluyorum seni
Seni unutmak için çektiğim hafızamın namlusunda
Hedef hep ben oluyor
sazlığa git
ney kopar
şehri hüzünden geliyorum de
meclise gir
demet demet ateş sun
kadeh kadeh sabır
Şehitlik güzel şey derdinya bana
İşte şehit oldum ağlama ana
Kahbe kurşun değerken cana
Aklımda sen vardın yemin ederim
Şubatın onyedisi soğuk bir gündü
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!