Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Gelenler gediyor, gidenler geri dönmüyor,
Gelenler na emsel, gidene emsal olmuyor,
Ateşten vazgeçtik, can öz can bari çıngı ol,
Can-ı canan için, can yongasında yangı ol.

Bilal ÖZCAN

Göz vardır cana can katar
Göz vardır candan can alır

Bilal Özcan

O endamınla dikilsen karşıma,
Şaheseri abideyi hayranlıkla,
İçimde yanan ateş-i aşkla,
Seyretsem seyretsem diyorum.

Çıka gelsen kör gecelere inat,

Misafiriz, misafirlikten de bi-habber,
Şu bizi görenler ev sahibi zanneder.


Bilal ÖZCAN

Can olur can içinde,
Köşk olur han içinde,
Olur ki, öyle bir zaman,
Bir ömür yaşanır, bir ömür,
Bir an-ı zaman içinde.

Deşme nolur deşme benim derdimi,
Bulamadım dostum, dostun merdini,
Yüküm yüktü taşır oldum yükünü,
Tenden bezdim candan başka neyim var.

Âlemde arama aradığın sende,

Yeni baştan yazsam kalemi alıp elime
Birkaç mısra, birkaç kıta, birkaç kelime,
Tüm kelimeleri dolasam da dilime,
Ben seni anlatamam, seni ben Çanakkale.

Üzerinden geçti gitti koskoca bir asır,

Ey oğul! Sen ademsin, önce insan ol,
Zaruret-i haldir, ademe lisan ol.

Koçkar koçlar çerimizdir,
Yiğit yanı yerimizdir,
Koç yiğitler, koç yiğitler,
Alperenler serimizdir.

Vatan yardır geçilir mi,

Sana kanat çırpar kuşlar,
Mateme bürünmüş kışlar,
Boynu bükük sensiz başlar,
Canan canan akar yaşlar.

Tan ağarır güneş açar,