Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Yar zülfünde teller elif,
Çağmellenmiş kaşlar elif,
Lale, sümbül dallar elif.
Akar yaşlar iylim iylim,
Göz yaşında yaşlar elif,

Ne saza gerek var, ne de söze,
Canan ile gelince, göz göze.

Gelen gider, gelen gider,
Kalan olmaz, gelen gider,
Saraylara baykuş tüner,
Kalan olmaz, gelen gider.

Dahası yok, deme daha,

Kabus gibi çöktü üzerime,
Katran karası kara geceler,
Tende can! Canda hasret geceler,
El aleme sefa-yı dem, dem bu dem,
Bana öz canım, can gergefinde,
Çile dokur dert yüklü geceler.

Sen! Gündüzsün gecesin,
Yücelerden yücesin,
Hep okunası kitap,
Çözülmeyen hecesin.

Sen! Menekşe sümbülsün,

Hadi boş ver sayma beni,
Ben senim, gör bende seni.

Bilal ÖZCAN

Denizler gark olmuş suya, hala susuz,
Çalkalanır okyanuslar olmaz onsuz,
Umman ki uçsuz bucaksız sanma sonsuz,
Olmasa mecnun olmazdı aşk-ı Leyla,
Aşk-ı Leyla Mecnunsuz, mecnun olmaz onsuz.

Ay gülüm! Ne kadar açarsan aç; yaprak yaprak,
Her şey aslına rucu eder, aslın kara toprak.

Sevda mecnunun emaneti,
Ab-ı şordur aşkın şerbeti,
Sevda kaldırmaz ihaneti,
Bu gönül çekmez o mihneti.

Merde yaraşır sevmek mertçe,

Türk doğduk Türk yaşarız,
Dağlar bize yol olur aşarız,
Nil, Tuna, Sakarya olur coşarız,
Cepheden cepheye yol bulur koşarız.

Gönlümüzde albayaraktan al renk,