Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Neydi Yarab neydi! O Desem Leylaya emsal,
0lur mu ki hiç Leyla, O emsalsize emsal,
Öz can yanmış ne çare, sönmek bilmiyor kumsal,
Asalatinden belli, durum duruşu asal,
Allar sönerken alda, bir al ki al, aldan al.

Şimşek şimşek, çaksa üzerimize,
Ne bizi yıldırımlar yıldırır,
Kabus gibi çökse üzerimize,
Ne bizi! Ölümler öldürür,
Biz ki Huda’nın aşkıyla,
Ahmet yolunda Mehmet’tik,

Sılayı rahim bile olur zamanla gurbet,
Şayet düşerse ummandan dek bir damla rahmet,
İşte o zaman ne gurbet kalır, ne de garabet.
Ey erbab-ı aşk! Cihan değil mi sana gurbete.

Seven gönül ateşe talip sevdaya muhtaç,

A oğul! Aşk hayatın ta kendisidir,
Ya yaşarsın yada kendinden kaçarsın

Aşkının çilesin sefa bilirim,
Dertlerime derman deva bilirim,
Hiddeti gazabını reva bilirim,
Vazgeçemem gülüm, gülüm vazgeçemem.

Kara geceleri ak eyleseler,

Bizim yolumuz Hakk için hakçadır,
Akdan ak akçeden de akcedir,
Öyle İnce ki ince den incedir,
Yar! Yardan gayrısı bize necedir

Bilal ÖZCAN

Bir millet ki, millet hürriyete aşına,
Muhabbet-i vatan yazdık çakıl taşına,
İstiklalime göz dikenlerin başına,
Ebedi istiklal yazdık Türklük aşkına.

Elvan elvan açan çiçeklerin alına,

Kaçmakla falan olmaz,
Yanlış yalan olmaz,
Gel! Oturup konuşalım,
Bir şekilde anlaşalım,
Var olanı paylaşalım,
Varsın bedenin senin olsun,

Bozkırlardan uğ getirişem,
Oğuz Handan tuğ getirmişem,
Koç yiğitlere başbuğ,
Dedem Dede Korkut’tan yuğ getirmişem.

Devlete aliye dirlik,

Sana hain eller mi uzanıyor
Dertlerim depreşti yaralarım kanıyor,
Sen ki mahzun melül durma bayrağım,
Vallahi tutuştu sinem yanıyor.

Bizim al bayrakta al kanımız var,