Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Gidem gardaş, gardaş gidem,
Sizin olsun sizin olsun,
Ben dünyayı nidem nidem,
Sizin olsun sizin olsun

Sevgi saygı hoş görü yok,

Ey sahib-i akıl! Delalet-i gaflettir, keyfiyet,
Keyfiyetin olduğu yerde, olmaz kemalet.


Bilal ÖZCAN

Ey canan! Kurudu sinede can, aşkın harından,
Bir eser kalmadı, mevsim mevsim, faslı bahardan.

Mahdut olan ömürden,yeisle geçerken günler,
Tar u mar oldu gönül bahçesinde açan güller.

Nerde devri laleden bir eser bir nilüfer
Lalezarlarda sollarken bir bir al gonca güler,
Yeşil örtünün adlında taşınıyor sallar,
Yeis-i hüsrana bürünürken aldan allar,
Bir tatlı anı hala geçmişe mendil sallar,
Nerde nilüfer kadrin bilen Süleyman’lar

Oğul Akıl, değil her kişiye,
Sermaye, hatun ve er kişiye

Bilal ÖZCAN

Ay yüzlü güller, bende benle açar,
Şeht-i Hüda misk-i amber saçar,
Habibullah kol kanat kucak açar,
Anadolu ben, ben ana doluyum.

Irmaklar sessiz deryalarda coşku,

Şu dünya değil mi? zaten âlem-i rüya,
Bir âlem-i rüya ki yaşıyoruz güya,
Aşk-ı Haktan habersiz kapılıp şaşa ya,
Nefsin peşinde koşuyoruz haya- huya

Ateşim ol közüm ol
Can özünde özüm ol.
Canan canan dilimde
Elif elif sözüm ol.

Pınar-ı aşk çağlasın

Heva-i nefsin köleliğine,
Şeytanın hile-i şerrine
Bir bir her birine,
Yenik düşmemektir,
Aşktan bi-haber dürtülerine.

Zer ü sim ki elden ele, alan alır satan satar,
Aşk-ı öz can bir tarafa, canan ak gerdana takar.

Bilal ÖZCAN