Bilal Özcan Şiirleri - Şair Bilal Özcan

Re’y-i hürriyete kavuşmak için çırpınır köle,
Kaç insan var ki hür, nefsin elinde, nefsine köle.


25/05/2009 - Yerköy
Bilal ÖZCAN

Âlemlere şavkı vurur,
Gönüllerde nurdan sürur,
Mecnun olan Leyla’sının,
Ardı sıra, sırra yürür,

canan gülün meyli Gül’e,

Yare gönül yare gönül,
Gel gidelim, Yar’e gönül,
Hasret ile ben ağlayım,
Sen zülfünü tara gönül.

Arı mısın diyar diyar,

Aşk öldü diyorlar neyin nesi,
Aşk hayatta, hayatın kendisi,
Nefes nefes hayat, aşkın sesi,
Aşk öldü diyen, Ey hatun kişi,
Sen değil misin aşkın mucizesi,
Dergah-ı çile, yükü olsa hasret,

Alı ala beledim Yâr,
Mor dağları eledim Yâr,
Tende canı küledim Yâr,
Bende dilek diledim Yâr,

Dağlar dimdik, ova dümdüz,

Alın aslı alda gezer,
Viran bağlar İrem olur
Mevlam gülü Gül’le bezer,
Aslı diyen kerem olur

Suyolunda, sular gürler,

Nara yanmış al divane,
Gönül sarhoş, hal divane,
Al, kırmızı, lal divane,
Gönül sarhoş, hal divane.

Akar durmaz, zaman çağlar,

Yar yolunu yol eyler mi,
Kulum derde kul eyler mi,
Ala bezer al eyler mi,
Kulum derde kul eyler mi

Gündüzü yok gecesi yok,

Han kapısı, çalınmadan,
Ecel ünün, salınmadan,
Gel namazın, kılınmadan,
Kıl namazı kıl namazı…

Şey deyip de hele mele,

Güneş olup ufkumda doğacak,
Yıldız yıldız geceme yağacak,
Yar diye çağmellenip ağacak,
Bey den Bey er den er bulamadım.

Anınla bende, benle olacak,