Belgin Turan Şiirleri - Şair Belgin Turan

Şimdi farzet ki, önümüzde,
dalgalar oynaşıyor, martılarla.
Maviliğin huzur verdiği ruhumuz
bir rüya alemine teslim oluyor kollarında.

Ya da kuş cıvıltıları arasında

Aşkın derin anlamı hep eski şarkılarda,
Gizlice diledim mi bilmem böyle bir sevda,
Sanırsın ki gül bahçesi bir girsen gönlüme,
Gözden ırak yaşanmamış sevgiler var orda.

Belgin TURAN

Unutamıyordum ya hani,
Unuttum şimdi adını,
Silmek zulümdü kalbe,
Adının tek bir harfini,
Unut diyen dillerin,
Pişman mı bilmem mutlu mu,

Daha yerde duruyor,

cenazesi sevdamın,

bu ne sevinç, ne telaş,

Tam ruhumun derinliklerine inerken, inecekken ne iyi yaptın da
hayvani biri çıktı içinden insan sandığım beninden.
Hani nerdeyse bütünleşip her şeyimle
Bir kendime sakladığım beni ben yapan ne varsa
verecektim şehvet denen o sinsi ellerine.

Nazın geçtiğine,
Geçermiş sözün,
Bir latifeden,
Bin mana,
Çıkarmazmış kişi dostsa,
İçi hınç doluysa,

Gönlündeki kör kuyuda acaba neler gizlidir,
Çocukken o hep yuttuğun belki de sözler gizlidir,
O içine akıttığın yaşlar gözlerde gizlidir,
Kimseye anlatmadığın, kendin içinde gizlidir.
Belgin Turan

Nasıl mı sevdim seni?

İşte onu sorma derken,

Bir iç çekiyorum, derinden,

-Neyindim? Diyordum, bir adım var mıydı?
Acıkınca karnını doyuran, üstünü örten,
Gece, gündüz ardından dualar okuyan,
-Allah’a emanet ol diyen, annen miydim?
Hasta yatağında başucunda bekleyen,
Çıkman için günü güne ekleyen,

Ağırdan sat kendini,
Öyle zırt, vırt arama,
Bilmezsen değerini,
İlaç olmaz yarana,
İki kişilik oyun,
Hazır dertlere soyun,