Yalnız değildin,
İstifanı İstanbul'a bildirirken,
Yalnız değildin,
Canla başla vatanı için,
Gözünü kırpmadan,
Aç bilaç iman gücüyle arkandaydı,
Bana sorma demiştin,
Ah! Sormaz olaydım,
O dalan bakışları,
Sevgi yumağı sandım,
Kalbimden geçenleri,
Demek yalnız yaşadım,
Rüzgar gibi geçti o birkaç gün
Kimi gün bir şenliğin ortasında
Kimi maskeli bir tebessümün
Gözyaşları arkasında,
Tedirgin saatlerin
irkilten tuzağında
İçten dolu dolu yaşadığın bir sevda
ne zaman çocuksu sevinçlerini yitirir
hiç düşündün mü meleğim?
Önceleri hesapsız, coşkuyla yanar tutuşur,
Mutlandığın her anı, yüreğe ağır gelen kederleri,
Onunla hemen oracıkta paylaşmak istersin.
Özgürsün her zaman ki gibi
hatta eskisinden kat be kat fazla.
Yüreğimde katmerleşen hasretin ağırlığı
boş yere bekleyişlerim
telefona kilitli günlerim,
tükendi tükenecek yakında.
Hangi sözcük anlatır,
O buruk iç çekişin,
Çaresiz serzenişin,
Karşılıksız sevişin,
Dillenmeyen hüznünü…
Değiştirdim ne varsa,
Doğru diye bildiğim,
Artık yabancı bana,
Canım kadar sevdiğim,
Melodiler değişti,
Şarkıdan geçtim popa,
Bir köprü kurabilirsin
Gönlümden gönlüne
Ne varsa yaşamak isteğin
Dileyebilirsin, bir gün batımı.
Emin ol bende tam o anda
Senden gelen dileklere
Herkesin bir bavulu vardır,
Tüm sırlarını bildiği,
Sende benim can yoldaşım,
Vefalı, biricik bavulum,
Neler yaşadık senle neler,
Ver elini Kapadokya,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!