Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Ne adını unuttum, ne bir başka dost tuttum,
Ninni çaldım yıllarca, yüreğimde uyuttum,
Sen yağmurdun yağarken, ben üstünde buluttum,
Sanma ki unutmuşum, dün gibi aklımdasın.

Hep rüyama girersin, tatlı şirin sözünle,

Kopunca dünyanın urganı ipi,
Ol sineme bir gariptir hal oldu.
Delindi çarların topraktan küpü;
Cehenneme cılga cılga yol oldu.

İlkbaharda gidiyorduk bağa bahçeye,
Demet demet gül koyardık mavi bohçaya,
Nasıl gönlün razı oldu benden geçmeye,
El mi olduk, canım canım, el mi olduk biz.

Eşekten düşenin halini ancak,
Eşekten düşenler anlar demişler.
Kendini bilmeyen zorbalar var ya;
Engelli yolunu engellemişler.

Hasrete darılma, özleme küsme,
Doğum günün kutlu olsun ey canan.
Bahtın açık olsun, yüzünü asma;
Doğum günün mutlu olsun ey canan.

Kader sana gülsün, gönlün şen olsun,

Senin için ölmek isterim de ben,
Sana faydam olmaz diye korkarım.
Beni benden alır o serin gölgen;
Bana faydan olmaz diye korkarım.

Gönül firkatimi senden alırım,

Bağırsam sesimi duyarmı dünya,
Bebekler önlüyor, Gazze yanıyor.
Açtım ellerimi, görürde Mevla;
İnsanlık ölüyor, Gazze yanıyor.

Çoluk çocuk demez, zalim vuruyor

Hastalanmış yüreğimin yarısı,
Çekinirim geçmiş olsun demeye.
Açıldı da iki gönül arası;
Çekinirim geçmiş olsun demeye.

Gidebilsem yarasını sarmaya,

Beni sana hasret bırakıp gitme,
Muhabbet bağına gel görüşelim.
Daha dün tanıştık bu gün terk etme;
Epeyce bir vakit kal görüşelim.

Salma beni yüce dağın ardına,

Yordu beni umutlarım hevesim,
Gidiyorum gelme sakın ardımdan.
Ne noktayım ne bir nesne ne cisim;
Gidiyorum gelme sakın ardımdan.

Rüzgâr ile savrularak bir yandan,