Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Size ne oldu da söndü ufkunuz,
Güneş mi doğmadı Ay mı doğmadı?
Düşmez oldu etrafıma şavkınız;
Güneş mi doğmadı Ay mı doğmadı?

Birisi bir şey mi söyledi size,

Hasretine yanar yanar ağlarım,
Hallerimi görmezmisin deli kız.
Seni güle gülü deste bağlarım;
Hatırımı sormazmısın deli kız.

Her seherde yollarına bakarım,

Daha yeni açmış, goncadır gülün,
Dertli bülbül gibi şakıyor dilin,
Âlâsını gezdim şu gurbet ilin,
Bulamadım senin gibi bir dilber.

Bakışların sanki bir ceylan gibi,

Kalbim kan ağlıyor, gözlerim yaşlı,
Seven candan sever, sevmeyen haklı,
Kara sevda beni, öyle bi yaktı,
Tutuştu her yanım, söndüremedim.

Coşkun sular gibi, çağladım durdum,

Acımadın bağrımda ki yaraya,
Muhtaç mıydın? üç beş kuruş paraya,
Bırakıp ta gittin, sen Ankara ya,
Tahsili bahane ettin sevdiğim.

Peşinden geldim de, mektuplar saldım,

Gönül gözüm eder merak,
Gelemem ki yollar ırak,
Yağmur yağmaz hava kurak,
Yanıyorum susuzluktan.

Gurbetlik bu içim acır,

.Anlıma yazılmış bu kara yazı,
Silmeye ecelim yetmedi benim.
Kader böyle imiş ağlarım bazı;
Gözlerimin yaşı bitmedi benim.

Hasretim yükselir yüce dağlara,

Alemin bağrına su serpiyorsun,
Benim yüreğimde ateşler yanar.
Çekilmez hasretin bitirdi beni;
Her nefeste dilim adını anar.

Sensiz geçmiyor ki baharım yazım,

Sen kendi kafanca haklısın belki,
Ruhunu çalmışlar senin inan ki,
Şu sözümü dinle ve iyi bil ki,
Allah birdir, Peygamber hak, yol İslâm.

Beyinini yıkamışlar iyice,

Bir gün gideceksin fani dünyadan,
Her şeyden muradın al da öyle git.
Kim murat almış ki gizli sevdadan;
Muhabbet demini bul da öyle git

Çimenler içinde hülya ya dalıp,