Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Kahve gözlüm kar üstüne kar yağdı,
Ümidim yok bu yıl buzlar erimez.
Çileli başıma bulutlar ağdı;
Bizim ilde bu yıl buzlar erimez.

Aralar ıradı eller erişmez,

Yüreğim yanıyor, sen yoksun diye,
Nerelere gittin söyle ne diye,
Seni benden aldın bilmem ki niye,
Rüyalarım bile seni yaşıyor.

Sen kimin yarisin kimin bağında,

Bizim dağlar benim köyüm,
Özledi seni özledi.
Aşım, ekmeğim ve suyum;
Özledi seni özledi.

Dünyadan haz alamadık,

Yivlik kayasını, sebze halini,
Çoktandır görmedim göresim geldi.
Bağ özünü bir de o çay boyunu;
Bulup bir hemşeri sorasım geldi.

Bağlık bahçeliktir giriş yol boyu,

Hasret yumağına doladın beni,
Neredesin? Kömür gözlüm nerede?
Çile beşiğine beledin beni;
Neredesin? dudu dillim nerede?

Deli gönlüm sevdan ile beslenir,

Hasretin yaktı da kül etti beni,
Canımın cananı nerelerdesin.
Her seher vaktinde ararın seni;
Derdimin dermanı nerelerdesin.

Sensizlik yurduma bak neler oldu,

Merhamet kalmamış hiçbir bedende,
Bacamızın eğri tüttüğü gündür.
Dertler yığın yığın oldu sinemde;
Kedinin aslanı yuttuğu gündür.

Mehmet’ im cephede candan oluyor,

Hoş geldin dünyaya canımın canı,
Senide gördüm ya daha gam yemem.
Ailenin minik minik sultanı;
Senide gördüm ya daha gam yemem.

Sefa geldin alemlerin yurdundan,

Ben sevdim sevdiğimi eller sarıyor,
Bu ne biçim sevdadır, bu ne biçim aşk.
Ben dertlerle boğuşurken eller gülüyor;
Bu ne biçim sevdadır, bu ne biçim aşk.

Bir sevda kurşunu değdi gövsüme,
Yaralı kalbimi deldi de gitti.
Duymadı gönlümün yanık sesini;
Sevdiğim buradan geldi de gitti.

Anlattım derdimi yana yakıla,