Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Anadır dokuz ay karnında taşır,
Baba durmaz ekmek için çalışır,
Ana evde canla başla uğraşır,
Babanın ekmeği taşdadır taşda.

Baba rızkı için gurbete çıkar,

Gördüm şu dünyanın ahalisini,
Ağlayanlar ağlar, gülenler güler,
Çok dinledim, âşık mejnunisini;
Söyleyenler söyler, çalanlar çalar.

Kimi okuryazarından hoşlanır,

Gönlünü kapattın duygularıma,
Bakmadın ki gülüm ahu zarıma,
Hiç değer vermedin göz yaşlarıma;
Hâlbuki ölürdüm ben senin için.

Nasıl yandığımı görmüyorsun ki,

Burcu burcu kokan gülüm,
Hangi bahçenin gülüsün.
Şeker şerbet ağzın dilin;
Hangi bahçenin gülüsün.

Kıvır kıvır saçların var,

Bir hasret yığını çöktü başıma,
Bir gönül deryası çıktı karşıma,
Adlım da gülümü yanı başıma,
Ağladı ağladı susturamadım.

Canımın üstünde canım bilmiştim,

Senin için düştüm ben bu yollara,
Adı bilinmedik gurbet illere,
Düşürdün aşkımı dilden dilere,
Harap oldu geçmiş, geçmişim benim.

Sana bir gül verdim saklamadın ki,

Bir bahar olursun, bir güz mevsimi,
Gayri, hasretine yandırma da gel.
Duy artık ne olur gönül sesimi;
El alemi bana güldürme de gel.

Senin için geldim hep o mekana,

Kırk yıldır hoca diye kimse huylanmadı be,
İnsanları soymaktan yorulmuş Fetö’ ye bak.
Himmet diye vurduğu vurgunun hesabı ne;
Servetini saymaktan kırılmış Fetö’ye bak.

Bunca masum insanı yıllar yılı aldatmış,

Vefa göremedim ki, sevdamın baharında,
Geçmişi yaşamışım,bir bahar sabahında,
Rüyalarda gibiyim, hayallerim yanımda,
Dün seni kırdım belki, sevmektir benim suçum.

Gözlerini sevmişim, bana inanmıyorsun,

Sana olan sevdam öyle büyük ki,
Seni senden bile çok seviyorum.
Yüreğimde başka bir sen’de yok ki;
Seni senden bile çok seviyorum.

Kara gözlerini buğday tenini,