Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Deryayı alemden çok olsa sevgin,
Sana bir kez daha bakarmıyım ki.
Çağırsa gel diye kahve gözlerin;
Meşk edip içine akarmıyım ki.

Hasretinden yanıp kavrulsam bile,

Bir garip olmuş ki, gardaş bu dünya,
Yirmi kağıt borcu, bulamıyazdım.
İki düvem vardı, kıyamıyordum;
Bu yüzden araba, alamıyazdım.

Sensizliğe yanmazmıydın sultanım,
Sensiz bu dünya da yaşamak niye.
Sensiz hiç olur mu, canım cananım;
Sensiz bu alem de yaşamak niye.

Sen yok isen yüreğimde gönlümde,

Çukurca dan geldi ikinci haber,
Dur diyelim artık bu kan durulsun.
Boğdu Oğuzlar’ ı yas ile keder;
Dur diyelim artık bu kan durulsun.

Murat’ımda gitti Hüseyin’ime eş,

Bir gün gideceksin canımın içi,
Bilmem ne yapacak bu deli sensiz.
Sakın alıp gitme kervanı göçü;
Bilmem ne yapacak bu deli sensiz.

Gönlüm sevda ile sözle barıştı,

Kader attı beni çile küpüne,
Bakmadı sırtımda derdin yüküne,
Takıldım feleğin dönen çarkına,
Yerden yere vurdu beni sevdiğim.

Yoluna getirdi sapık şaşkını,

Sana bari yanam şu büyük derdim,
Başı karlı dağlar bizim illerde.
Kaderime yazılanları gördüm;
Gülü viran bağlar bizim illerde,

Kimi kanat açmış yüksekten uçar,

Her biri birinden tatlı varlıklar,
Benim fidanlarım benim canlarım.
Coşkulu, yürekli, bağrı yanıklar;
Benim evlatlarım ve torunlarım.

Büşra varlığımın ilk göz ağrısı,

Ben seni çok sevdim inanırmısın,
Söylediğim söze güvenirmisin,
Kal desem benimle hep kalırmısın,
Bir seni unutmam bir de kendimi.

Gülkurusu yanağını sevmişim,

Bir damla göz yaşın yaralar beni,
Sen ağlama ben ağlarım yerine.
Yaralı bağrına saralar beni;
Sen ağlama ben ağlarım yerine.

Kıymet bilmeyenin olma kölesi,